บทที่ 60 รุ่นลูก 9

แสนดียิ้มกว้างจนแก้มปวด เธอซุกหน้าเข้ากับอกของภวินทร์แน่นขึ้นเหมือนอยากเก็บช่วงเวลานี้ไว้ให้นานที่สุด เสียงหัวใจของเขาเต้นแรงพอ ๆ กับของเธอ ทั้งสองคนยืนกอดกันกลางห้องนั่งเล่นบนชั้นสองอยู่นานหลายวินาทีจนภวินทร์เอียงหน้าไปจูบผมนุ่มของเธอเบา ๆ

“พี่ดีใจมากนะ”

แสนดีเงยหน้าขึ้น

“ดีใจอะไรคะ หนูยังไม่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ