บทที่ 7 ตอนที่6
"ขอบคุณนะคะพี่ราม"ฉันส่งโทรศัพท์คืนให้พี่ราม พร้อมกับโน้มคอเขาให้ลงมาก่อนที่ฉันจะประกบปากจูบพี่รามอย่างดูดดื่มเขาไม่ได้จูบตอบฉัน ฉันเลยตัดสินใจดันพี่รามออกเขาไม่ได้มีสีหน้าอะไรนอกจากเพียงทำหน้าเรียบๆๆนิ่งๆสไตล์เขา
"ฮันนี่ไปก่อนนะคะพี่ราม บ๊ายย"ฉันยกมือบ๊ายบายพี่รามก่อนจะรีบเดินออกมาจากห้องเขาและรีบเดินไปตรงประตูเชื่อมบ้านฉันกับบ้านเขาทันที ดีนะพี่เฮลยังไม่กลับมาอ่ะ ไม่งั้นฉันตายแน่
วันต่อมา(ณ บ้านรัตนบูรภาพิทักษ์)
"พี่เฮลคะ"เมื่อฉันเดินลงบันไดมาก็เห็นพี่ชายสุดที่รักกำลังนั่งจิบกาแฟอยู่ในมือของเขาถือสมาร์ตโฟนเครื่องหรูอยู่สงสัยจะดูหุ้นอยู่แน่เลยทำหน้าเครียดเชียวพี่ชายฉัน เมื่อพี่เฮลได้ยินเสียงฉันเรียกก็รีบวางโทรศัพท์ทันทีก่อนจะมองมาที่ฉัน
"คร๊าบ ฮันนี่"ฉันเดินไปนั่งเก้าอี้ข้างๆพี่เฮล
"ฮันนี่อยากไปเที่ยวทะเลนะคะ 10ปีแล้วที่ไม่ได้ไป อาทิตย์หน้าฮันนี่ก็ต้องเข้าบริษัทแล้ว"มันจะถึงกำหนดวันที่ฉันขอแด๊ดพักผ่อนแล้วหนิมันจะหมดแล้ว
"อยากไปมากเลยหรอครับ"พี่เฮลเอามือมาลูบหัวฉันด้วยความเอ็นดูฝามือของพี่เฮสยังคบอบอุ่นเสมอ
"นะคะนะนะๆๆๆคะๆๆ"ถ้าพี่เฮลไม่ไปแผนที่ฉันวางไว้ก็พังหมดน่ะสิโอ้ย เพื่อพี่รามฮันนี่จะอ้อนพี่เฮลสุดๆๆ
"อ่ะๆๆๆไปก็ไป ไปวันไหนล่ะ"เย้ พี่เฮลน่ะแพ้ลูกอ้อนฉันตลอด
"วันมะรืนค่ะ"
"ไปกี่คนหรอค่ะฮันนี่"พี่เฮลถาม
"ไม่เกิน10คนได้ไหมคะ"พี่เฮลทำหน้าคิดตามที่ฉันบอกก่อนจะพูดออกมาเสียงดัง
"เห้ย!!!ไม่ได้ๆๆฮันนี่ พวกเพื่อนๆๆพี่ก็4คนแล้วรวมพี่เป็น5แล้วไหนจะเด็กๆพวกมันอีก"พี่เฮลรีบพูดอย่างร้อนรน
"แหนะ ฮันนี่ว่าแล้ว พี่เฮลนะขาดผู้หญิงไม่ได้"พี่เฮลทำสีหน้าตกใจก่อนจะหันมาอ้อนฉัน
"ไม่ใช่พี่นะฮันนี่พวกเพื่อนๆพี่ตั้งหากที่ขาดผู้หญิงไม่ได้ พวกมันตี๋หิดอ่ะ"พี่เฮลโปกไม้โปกมือปฎิเสธ55ว่าไม่ใช่เขาฉันล่ะไม่อยากจะเชื่อพี่เฮลเลย
"อ้อออ หรอค่ะ"
"คะ จริงๆๆนะคะฮันนี่"พี่เฮลรีบตอบฉันทันที
"พวกเพื่อนๆพี่ตี๋หิด รวมถึงพี่รามด้วยรึป่าวคะ"ฉันถามพี่เฮล
"โอ้ย ไอรามน่ะหรอมันเป็นเสือจำศีลมันไม่ออกจากศีลหรอก ยั่วให้ตายยังไงตะบะมันก็ไม่แตกหรอก55ผู้หญิงเข้าหามันเยอะจะตายยั่วมันทุกวัน มันก็บอกทุเรศ55"พี่เฮลบอกฉัน พี่รามนะหรอเป็นเสือจำศีลฉันพอจะรู้เรื่องพวกตี๋หิดคืออะไรเสือจำศีลคืออะไรฉันไปศึกษามาหมดแล้วเพื่อจะได้ไม่อ่อนต่อโลกไงล่ะ แต่คำว่าทุเรศนี้ใช้กับคนได้น่ะว่าที่สามีแต่ห้ามใช้กับฮันนี่นะคะ
"อ้ออออหรอคะ"
"จ๊ะ ว่าแต่ฮันนี่ถามทำไมชอบไอรามหรอ"พี่เฮลเอยถามฉัน ไม่ใช่แค่ชอบหรอกค่ะรักเลยล่ะ ฉันไม่ได้พูดออกไปมีหวังถ้าพูดออกไปพี่เฮลไม่มีทางให้ฉันเจอพี่รามแน่นอน
"ป่าวหนิคะ ฮันนี่แค่ถามดูเฉยๆ"ฉันพูดพลางทำหน้าตาใส่ซื่อ
"อืมมก็แล้วไป"พี่เฮลบอกอย่างโล่งอก
"ฮันนี่ให้พี่เฮลพาเพื่อนๆกับบรรดาหญิงของเขาไปเกิน10คนก็ได้คะแต่ฮันนี่เอาเพื่อนฮันนี่ไปคนหนึ่งนะคะ เจอกันวันมะรืน10โมงตรงที่บ้านของเรา ทริป3วัน2คืน ตรีมงานบิกีนี่ ชุดว่ายน้ำ ห้าม!พี่เฮลห้ามฮันนี่ใส่ถ้าพี่เฮลไม่ให้ฮันนี่ใส่ฮันนี่จะไม่ให้พวกเด็กๆของพี่ไปด้วย"ฉันพูดกับพี่เฮลด้วยนำ้เสียงจริงจังแผนที่ฉันวางไว้จะพลาดไม่ได้
"แต่ว่ามันจะดีหรือคะฮันนี่ พี่ไม่เอาพวกเด็กๆไปก็ได้"โอ้ยยพี่เฮลจะหวงอะไรหนักหนาค่ะเนี่ยนี้แค่น้องน่ะแล้วถ้าเป็นเมียเขาล่ะจะขนาดไหน
"ถ้าพี่เฮลไม่ให้ฮันนี่ใส่ ฮันนี่จะชวนพวกผู้ชายของฮันนี่ไปด้วยเลือกเอาค่ะ"พี่เฮลทำท่าคิดหนัก ขอร้องเถอะนะคะพี่เฮลอย่าทำให้แผนของฮันนี่พังเลย
"ก็ได้ๆๆๆพี่ยอมก็ได้ ตรีมนี้ก็ตรีมนี้"เมื่อพี่เฮลยอมฉันจึงหอมเเก้มเขาไปทีหนึ่งแทนคำขอบคุณ
"จองบ้านพักติดทะเล ติดร้านอาหารทะเลมีสระว่ายนำ้ในตัวบ้านด้วยนะคะฮันนี่จะเอาไว้จัดปาตี้"ฉันสั่งพี่เฮลให้จองที่พักให้
"อ้อ แล้วก็ขอแบบสงบๆๆด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ"ฉันบอกพี่เฮลไป
"เห้อ ครับยิ่งโตยิ่งเหมือนมี๊นะเราอ่ะ"พี่เฮลพูดพร้อมกับเอามือมาขยี้ผมฉันอย่างเอ็นดู พี่ชายฉันนี่ถึงรอยสักจะเยอะมองโหดๆแต่กับฉันพี่เฮลเป็นผู้ชายที่แสนดีอบอุ่นเสมอมา
"ผมยุ่งหมดแล้ว"ฉันพูดเสร็จก็สวบกอดพี่เฮลอีกครั้งก่อนจะเตรียมตัวไปหาบิกีนีเพื่อเอาไปอ่อยพี่รามยังไงล่ะ ตะบะแตกกันมั้งแหละงานนี้พี่รามสุดที่รักของฮันนี่
