บทที่ 37 ข้ามิใช่ไม้กันหมา

“พ่อบ้านตระกูลหาน?”    ชายหนุ่มขมวดคิ้วแล้วกระตุกยิ้มที่มุมปาก การข่าวดีเสียจริง! รู้ว่าเป็นเขาที่พาตัวนางมาที่นี่

“อะไรนะ พ่อบ้านหวางมู่มาหรือ”  เหมยซิงได้ยินรีบหันกลับมา แววตาใสซื่อแสนน่ารักที่เจ้าตัวไม่รู้ตัว

“ให้เข้ามา”

“ขอรับ”

ซุนเว่ยหมินคิดถึงเมื่อคราวที่ตนเองส่งคนไปขอพบเหมยซิงแต่ถูกปฏิเสธทุกท...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ