บทที่ 77 เมื่อ...ครั้งหนึ่งของความรัก

“หยาบคาย !” ฉันตวาดใส่เขา คนทุเรศเห็นแก่ตัวที่สุด...

“มันเป็นความจริง” เขากล่าวพร้อมกับโน้มใบหน้าลงซุกที่ซอกคอของฉัน ความรู้สึกร้อนในร่างกายแผ่วไปทั่ว สัมผัสที่คุ้นเคยยามที่ฉันและเขาอยู่เคียงหมอนกัน มันตลกดีตรงที่ฉัน...ยังจำได้ไม่เคยลืม

“ถอยออกไป !” ฉันบอกเขา พร้อมกับใช้มือดันคนตัวใหญ่ให้ออกห่าง แต่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ