บทที่ 44 บทที่ 44

“นิ่มก็รีบป้อนผมสิ มันจะได้ไม่หก”

คนถูกกอดไม่อยากเสียเวลาไปมากกว่านั้น จึงยกขอบแก้วไปใกล้ริมฝีปากเขา เอเดนดื่มกาแฟในแก้วอย่างไม่อิดออดใดๆ และเมื่อเขาดื่มจนหมดแก้ว เธอก็เอี้ยวตัวไปวางแก้วที่โต๊ะเหมือนเดิมพร้อมกับคลี่ยิ้มออกมาหลังจากเห็นว่ามีคราบกาแฟเปื้อนที่มุมปากของเขา

“ยิ้มอะไร” เอเดนหรี่ตาลงแคบๆ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ