บทที่ 45 บทที่ 22 รอยร้าว (100%)

“เธอ…”

แต่งงานกับฉันเพราะอะไร?

แต่เขาถามคำถามนี้ออกไปไม่ได้ เมื่อรู้คำตอบอยู่แก่ใจดี

“เฮ้อ”

เสียงทอดถอนหายใจ มองสบตากลมโตแดงเรื่อแล้วอกอ่อนไหว

“อัยริน” เขาส่งเสียงเรียกอีกครั้ง แววตามองมาเต็มไปด้วยความสงสัย กระนั้นยามเอ่ยออกไปน้ำเสียงก็เบาลง “หลายเดือนที่เราอยู่ด้วยกัน เธอรู้สึกกับฉันมากกว่าหน้าที่บ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ