บทที่ 363

ล้อรถม้าบดหยุดลงบนถนนปูหินนอกหอพักลูกผสม

อลาริคผลักประตูเปิดออกไปก่อนที่สารถีจะทันได้ลงมา รองเท้าบูตกระทบหินเสียงดังปัง

แผ่นไหล่ของเขาตึงเกร็ง กรามขบแน่น แต่ดวงตากลับเหลือบมองอาคารที่คุ้นเคยด้วยความหงุดหงิดจางๆ

สองวัน เขาคิดอย่างเคร่งเครียด ถ้าขี่ม้ามา ป่านนี้ก็ถึงแล้ว

ในอากาศมีกลิ่นหมึก เหล็กกล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ