บทที่ 376

ปราสาทยามค่ำคืนไม่ได้เงียบสงัดราวกับตายแล้ว—มันยังคงหายใจ เสียงลั่นเบาๆ ในเนื้อหิน เสียงคบเพลิงที่แตกประทุเป็นครั้งคราว เงาที่ทอดตัวยาวพาดผ่านเพดานโค้ง แต่สำหรับเคเล็บ เขารู้สึกว่ามันคือกรงขังที่แสร้งทำตัวเป็นราชวัง

เขานอนไม่หลับ ไม่เคยหลับได้สนิทเลย ในหัวมีแต่เสียงอึกทึก ในอกก็หนักอึ้งทุกครั้งที่หล...