บทที่ 409

ยามเย็นทอดตัวลงเหนือดินแดนน็อกทิสราวดั่งผืนแพรไหม—เงียบสงัด เป็นสีทอง และเคลื่อนคล้อยอย่างเชื่องช้า

ตะเกียงดวงหนึ่งส่องสว่างอยู่ใกล้เตียง แสงนวลของมันตกกระทบหน้าหนังสือที่เจเดนกำลังอ่าน อากาศมีกลิ่นฝนและดอกไลแลคจางๆ ลอยผ่านประตูระเบียงที่เปิดทิ้งไว้

เขากำลังอ่านถึงกลางย่อหน้าพอดีเมื่อเสียงประตูแง้มเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ