บทที่ 429

ชั่วสามจังหวะหัวใจ ห้องทั้งห้องพลันนิ่งงัน

ไร้สุ้มเสียง

ไร้ลมหายใจ

มีเพียงเสียงสะท้อนแผ่วเบาของเสียงร้องแรกของเซราฟิมที่ยังคงลอยอวลอยู่ในอากาศ—

แล้วอกของเจเดนก็หยุดเคลื่อนไหว

อาร์ลีนาเป็นคนแรกที่ขยับ

“หลีก... หลีกไป!” นางตวาด พลางผลักโต๊ะให้พ้นทาง ปัดผ้าทิ้ง “เนเรซซา มานี่!”

อลาริคไม่ขยับเขยื้อน

เขา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ