บทที่ 447

ชั่วครู่ใหญ่หลังจากเอลาร่าจากไป ห้องนั้นให้ความรู้สึกคับแคบเกินไป

เจเดนยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น จ้องมองประตูที่ปิดสนิท ลมหายใจติดขัดในอก อลาริคเฝ้ามองเขาเงียบๆ — ไม่ก้าวก่าย ไม่เร่งเร้า เพียงแค่อยู่ตรงนั้นด้วยท่าทีหนักแน่นมั่นคงอย่างที่เป็นได้เพียงเขาผู้เดียว

ในที่สุดเจเดนก็ผ่อนลมหายใจแล้วหันไปหาเขา

“ข้าอ...