บทที่ 20 คู่หมั้นพระราชทาน

“อืม...ข้าว่าข้าหายดีแล้วนะชุนเหยียน ข้าไม่กินได้หรือไม่” แม้ว่าคนบนเตียงจะพูดพลางทำท่ากระปรี้กระเปร่าแสดงให้เห็นว่าตนหายจากอาการป่วยปลอมๆ แล้ว แต่สายตาของชุนเหยียนก็บอกชัดเจนเช่นกันว่าไม่ได้

“กินเข้าไปเถิดเจ้าค่ะ ยาของคุณหนูลี่หลัวเป็นยาชั้นดี ราคาแพง หากเททิ้งไปน่าเสียดายมากนะเจ้าค่ะ อีกอย่างมันก็...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ