บทที่ 5 เนี่ยหลิงกับการลาจากของอาหารรสจืด
ทั้งสี่คนเดินลงจากเขามาจนถึงบ้านก็เจอท่านพ่อ ท่านแม่และลูก ๆ ทั้งสามคนนั่งอยู่ในลานบ้าน
“พวกเรากลับมาแล้วขอรับ”
“ได้อะไรมาบ้างล่ะอาหลง” ผู้เป็นพ่อเอ่ยถามออกมา
“ได้ผักป่า ไก่ป่า แล้วก็มันเทศขอรับท่านพ่อ และมีปลาอีกจำนวนหนึ่ง”
“ปลาหรือทำไมตัวใหญ่และมากมายขนาดนี้ แต่ปลาคาวมากนะ จะกินได้แน่หรือ”
“กินได้ขอรับ น้องหญิงบอกว่าสามารถกำจัดกลิ่นคาวปลาได้ ท่านแม่อย่าได้เป็นห่วงเลย มันเทศปลูกเสร็จแล้วใช่หรือไม่ขอรับ”
“เสร็จแล้วล่ะ เรามีมันเทศแค่นิดเดียวอย่างอื่นไม่ได้ปลูกเลย แม่ยังไม่รู้เลยว่าหนาวนี้จะผ่านไปได้เช่นไร”
“ท่านพี่น้องว่าเราเข้าบ้านก่อนดีกว่านะเจ้าคะ ท่านพ่อกับท่านแม่ด้วยนะเจ้าคะ ข้ามีเรื่องจะหารือด้วย”
ทั้งหมดเดินเข้าบ้านพร้อมกับในใจสงสัยว่าเนี่ยหลิงมี
เรื่องอะไรที่จะหารือด้วย จะว่าไปนางก็แปลก ๆ ตั้งแต่หายจาก
การป่วย แต่ก็ไม่รู้ว่าแปลกอย่างไร ทุกคนได้แต่ปล่อยผ่านไปไม่เก็บมาใส่ใจ นางไม่เป็นอะไรก็ดีมากแล้ว เมื่อเดินเข้ามาถึงยังห้องโถง
ทุกคนนั่งลงที่โต๊ะแล้ว เนี่ยหลิงก็ได้บอกกล่าวถึงเรื่องเห็ดหลินจือห้าดอกที่เก็บมาวันนี้
“ท่านพ่อ ท่านแม่ ท่านพี่ วันนี้ข้าเจอสิ่งนี้มาเจ้าค่ะ” เนี่ยหลิงหยิบเห็ดออกมาจากตะกร้าแล้ววางบนโต๊ะ
“นี่ ๆ นี่ มันเห็ดหลินจือแดงนี่น้องหญิง ถึงกับมีตั้งห้าดอกเชียวรึ”
“พวกเจ้าเข้าป่าลึกมารึอาหลง เหตุใดถึงได้เจอกับเห็ดหลินจือได้” ท่านพ่อกล่าวออกมาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
“ไม่นะท่านพ่อ พวกข้าเข้าไปแค่ป่าชั้นนอกเพียงแต่ว่าไม่ได้ไปป่าทางที่ชาวบ้านไปหาของป่าเป็นประจำ เพราะข้าคิดว่าคง
ไม่เหลืออะไรให้เราเก็บเกี่ยว”
“เช่นนั้นก็ดีแล้ว เจ้าก็รู้ ในป่ามีสัตว์วิญญาณมันอันตรายมากเราไม่ใช่ผู้ฝึกตนไม่สามารถต่อสู้กับสัตว์เหล่านั้นได้ “
“ข้าทราบขอรับท่านพ่อ”
“ท่านพ่อเจ้าคะ ข้าคิดว่าจะให้ท่านพี่นำเห็ดหลินจือไปขายที่ร้านขายยาในเมืองสายรุ้งเจ้าค่ะ ท่านพ่อคิดเห็นเช่นไรเจ้าคะ”
“เอาตามที่ลูกสะใภ้ว่าก็แล้วกัน แต่ต้องระวังให้มาก
เห็ดหลินจือไม่ได้หาพบง่าย ๆ”
“เช่นนั้น พรุ่งนี้ท่านพี่ให้น้องรองกับน้องสามไปด้วยนะเจ้าคะ เผื่อว่ามีอะไรจะได้ช่วยเหลือกันได้”
“ถ้าอย่างนั้น ตอนเช้าข้าสองคนจะขึ้นไปดูกับดักที่วางไว้ เผื่อจะมีสัตว์มาติดกับดักจะได้นำไปขายด้วย”
เมื่อตกลงกันได้แล้ว เนี่ยหลิงจึงเข้าครัวเพื่อทำอาหารเย็น
“ถ้าอย่างนั้นข้าขอตัวไปทำอาหารก่อนนะเจ้าคะ”
“อย่างนั้นแม่ไปช่วยอีกแรงจะได้เสร็จไว ๆ จะได้รีบพักผ่อน พรุ่งนี้ยังมีงานอีกมากต้องทำ มู่เฟยเจ้าไปตามอาเล็กมาช่วยทำอาหารไป”
“ขอรับท่านย่า”
เนี่ยหลิงเดินเข้าไปในครัวพอดีกับที่น้องเล็กกับท่านแม่เดินตามเข้ามา วันนี้แหละต้มยำปลาใส่เห็ดต้องมาแล้ว ไม่ไหว จืดชืดเกินไปแล้ว เนี่ยหลิงจะไม่ทน
“อาหลิงจะให้แม่ช่วยทำอะไรบ้าง”
“ท่านแม่ทำความสะอาดไก่ให้ข้านะเจ้าคะ ส่วนน้องเล็กเอาเห็ดและผักพวกนี้ไปล้าง ส่วนปลาข้าจะทำเองเจ้าค่ะ”
เนี่ยหลิงเดินออกไปหลังบ้าน จัดการทำความสะอาดปลา ขอดเกล็ด ควักไส้ ล้างให้สะอาด อ่า ทำปลาเผาด้วยดีกว่า กินกับน้ำจิ้มซีฟูด อ่า แค่คิดก็น้ำลายไหล โชคดีที่ได้เครื่องต้มยำมาครบ นางเดินกลับเข้ามาในครัวเพื่อหุงข้าว ข้าวสารเหลืออยู่น้อยนิด หุง ๆ ไป พรุ่งนี้ขายเห็ดได้ค่อยซื้อมาเติมแล้วกัน หุงข้าวเสร็จก็หันมาทำ
ต้มยำปลา พร้อม ๆ กับที่ท่านแม่นำไก่เข้ามาให้ ส่วนไก่เนี่ยหลิงจะนำมาต้มน้ำแกงใส่เห็ดสน นางนำปลาที่จะเผามาทาเกลือและทุบตะไคร้ยัดท้องปลา นำไม้มาเสียบจากปากทะลุหาง ทั้งหมด 5 ตัว เนี่ยหลิงให้ท่านแม่ย่างปลา และให้น้องเล็กช่วยดูข้าวที่หุงไว้ว่าสุกหรือยัง ส่วนนางเตรียมเครื่องต้มยำไปพลาง ๆ เมื่อข้าวสุกแล้ว ก็ทำน้ำแกงไก่ก่อนเพราะไก่สุกช้า ใช้เวลาตุ๋นมากหน่อย ท่านแม่ย่างปลาเสร็จ เนี่ยหลิงก็ทำต้มยำปลาต่อทันที อ่า อาหารรสแซ่บ คิดถึงมาก วันหลังต้องทำน้ำมันพริกไว้ใช้แล้ว รอให้พริกที่นำมาปลูกออกผลก่อน ตอนนี้ยังไม่มากพอที่จะทำ
“อาหลิงอาหารเสร็จหมดแล้ว เจ้าไปล้างหน้าล้างตาก่อน ค่อยมากินข้าว เดี๋ยวแม่กับน้องเล็กของเจ้ายกออกไปจัดโต๊ะเอง”
“เจ้าค่ะท่านแม่แต่ลูกขอปลูกผักและต้นไม้ที่ขุดกลับมาก่อนนะเจ้าคะ ไม่นาน”
เนี่ยหลิงปลูกพริก ข่า ตะไคร้ ใบมะกรูด และมะนาวบริเวณหลังบ้านที่มีพื้นที่ 5 หมู่ เหลือจากปลูกมันเทศ 2 หมู่ แปลงผักประมาณครึ่งหมู่ แต่ผักไม่โต ต้นแคระแกร็น นางมองด้วยใจห่อเหี่ยว พลางถอนหายใจ ชาตินี้อะไรก็มีครบยกเว้นเงินสินะ ไม่เป็นไร บนเขายังมีสมบัติให้ค้นหาอีก หลังจากปลูกทุกอย่างและรดน้ำเสร็จ นางเดินหันหลังกลับเข้าบ้านเพื่อจะได้กินข้าวที่เป็นข้าวจริง ๆ ไม่ใช่น้ำต้มข้าว
