บทที่ 137 137

เสียงกระซิบของสาวใช้ข้างกายทำนางสะอื้นไห้อยู่ในอก

‘เสี่ยวผิงเอ๋ย เจ้าคงไม่รู้สินะว่าข้าได้ยินทุกถ้อยคำของเขาทุกวัน เจ้าถึงพยายามพูดให้ข้าดีใจแบบนี้ ข้าขอบใจในความหวังดีของเจ้ามากนะ ถ้าข้าหนีไปจากที่นี่ได้และไม่ตายเสียก่อน สักวันหนึ่งข้าจะต้องพาเจ้าไปอยู่ด้วยให้ได้ แต่ถ้าข้าตายไปก่อนข้าก็หวังว่าเจ้า...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ