บทที่ 70 70

ความรู้สึกเป็นห่วงเป็นใยนางในตอนแรกกลายเป็นความตกตะลึง แล้วหัวใจที่เคยเย็นชาก่อนจะได้เจอนางก็ค่อยๆ อุ่นวาบ ถูกฉาบด้วยความดีใจระคนซาบซึ้งระคนตื่นเต้น แล้วค่อยๆ คลี่ยิ้มกว้าง เบิกตาโต

“เจ้าบอกว่ารักข้า ข้าฟังไม่ผิดใช่ไหมต้าชวี่..” ดึงหมอนที่ปกปิดใบหน้างามตรึงใจออกแต่ไม่สำเร็จ เพราะนางยึดไว้เหนียวแน่น...