บทที่ 3 ตอนที่ 3
มัทนา เกิดลาภผล สาวสวยวัยละอ่อนที่ตกหลุมรักเมสันเข้าอย่างจังจนถอนตัวถอนใจไม่ขึ้น หล่อนเฝ้าตามติดเมสันในทุกโอกาสที่สามารถทำได้ และมุ่งมั่นว่าหัวใจของคุณหมอรูปหล่อจะต้องตกอยู่ในอุ้งมือของตนเองในไม่ช้า
รอยยิ้มพึงพอใจระบายเกลื่อนเต็มใบหน้า เมื่อตรงหน้าคือโรงพยาบาลของตระกูลมาเลซาสโซ วันนี้หล่อนตั้งใจจะเดินเกมรุกให้มากขึ้นด้วยการเดินทางมาตรวจภายในที่นี่
เมสัน มาเลซาสโซ คือคุณหมอสูตินรีเวชรูปหล่อที่สุดในปฐพี ปกติชายหนุ่มจะไม่ค่อยได้ลงตรวจนัก เพราะต้องบริหารโรงพยาบาลของตัวเองไปด้วย แต่วันนี้เขาจะต้องตรวจภายในให้หล่อน เพราะถ้าไม่ใช่เขา หล่อนก็จะไม่ยอมตรวจแน่นอน
หญิงสาวก้าวเดินเข้าไปภายในโรงพยาบาลหรูที่ตกแต่งไม่ต่างจากโรงแรมระดับห้าดาว เจ้าหน้าที่ยกมือขึ้นไหว้ และกล่าวทักทายอย่างสุภาพด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
“สวัสดีค่ะคุณมัท มาหาคุณหมอไมค์เหรอคะ”
หล่อนมาบ่อยแค่ไหนถามใจดูก็แล้วกัน เพราะขนาดพนักงานต้อนรับยังจำหล่อนได้แทบทุกคนเลย
“ใช่ค่ะ”
หล่อนระบายยิ้มกว้าง พลางส่งถุงขนมที่หิ้วติดมือมาให้กับพนักงานทั้งสองคนตรงหน้า
“มัทซื้อมาฝากค่ะ ลองกินดูนะคะ”
“อุ๊ย...ขอบคุณมากค่ะคุณมัท” สองพนักงานสาวรีบยกมือไหว้ขอบคุณ
“ไม่เป็นไรค่ะ ว่าแต่ตอนนี้พี่ไมค์อยู่ในห้องตรวจไหมคะ”
“วันนี้คุณหมอไม่มีเวรลงตรวจค่ะ คงจะอยู่ในห้องทำงานชั้นสามน่ะค่ะ”
“อ๋อ...งั้นมัทขอตัวก่อนนะคะ”
“ค่ะ เดินระวังนะคะคุณมัท”
มัทนาหันมาส่งยิ้มให้พนักงานทั้งสองคนอีกครั้ง ก่อนจะรีบหิ้วตะกร้าใส่อาหารและผลไม้อร่อยๆ ตรงไปยังลิฟต์ตัวใหญ่
“ตื๊อทุกวัน ดูซิว่าพี่ไมค์จะใจแข็งกับคนสวยๆ อย่างเราไปได้อีกนานแค่ไหน”
แล้วเจ้าหล่อนก็อมยิ้ม และก้าวเข้าไปในลิฟต์ที่ประตูเปิดค้างรอด้วยความสุขใจ
นิ้วเรียวจิ้มกดปุ่มให้ประตูลิฟต์ปิด และบานประตูก็กำลังจะเลื่อนปิดสนิทอยู่แล้วเชียว หากไม่มีใครบางคนกดเรียกลิฟต์อยู่ด้านนอก ประตูลิฟต์เปิดกว้างออกอีกครั้ง พร้อมๆ กับ...
“นี่นาย...”
แมทธิวเห็นหน้าหล่อนก็ชะงักไปเช่นกัน แต่เขาก็ก้าวเข้ามาในลิฟต์ตัวเดียวกับหล่อนจนได้
“นี่ถ้าฉันไม่รีบ ฉันคงยอมเดินขึ้นบันไดไปแล้วล่ะ”
“ไอ้คนปากเสีย”
ร่างกายที่ใหญ่โตกำยำของผู้ชายในชุดทำงานเนี้ยบสีเข้มทำให้ลิฟต์คับแคบไปถนัดตา หล่อนรีบขยับไปจนชิดกับผนังลิฟต์อีกด้าน บอกให้อีกคนรู้ว่าหล่อนแสนจะรังเกียจแค่ไหน
“ถึงฉันจะปากเสีย แต่ฉันไม่เคยเลี้ยงหมาเอาไว้ในปากก็แล้วกัน”
“นี่นาย...ว่าใครเลี้ยงหมาเอาไว้ในปากยะ!”
ไหล่กว้างทรงพลังของแมทธิวไหวน้อยๆ พลางผิวปากเป็นเพลงออกมาอย่างอารมณ์ดี
มัทนากำมือแน่นจนหูหิ้วของตะกร้าหวายในมือแทบหัก “ไอ้คนปากเสีย ไม่หล่อแล้วยังปากหมาอีก”
“ชู่ว์...อย่าอ้าปากกว้างสิครับ นั่นไง...เตือนแล้วไม่ฟัง หางไอ้ตูบโผล่ออกมาแล้ว”
มือเล็กรีบยกมือขึ้นปิดปาก มองเขาตาขุ่นเคืองอย่างโกรธจัด
“ไอ้...ไอ้...ไอ้คนมารยาททราม!”
“เฮ้ย...นึกว่ามีหมาแค่ตัวเดียวอยู่ในปาก ที่แท้ก็มีเป็นสิบ ว่าแล้วเชียวทำไมปากปีจอนัก” แมทธิวยั่วโมโหมัทนาได้ก็หัวเราะร่วนด้วยความชอบอกชอบใจ
“ไอ้บ้า! ไอ้ผู้ชายเฮงซวย”
หล่อนกระทืบเท้าเร่าๆ อย่างโกรธจัด
“หน้าตาก็ไม่หล่อ แบบนี้ไงถึงไม่มีผู้หญิงคนไหนชายตาแล”
แมทธิวหัวเราะร่วน พลางขยับเท้าเข้าไปหา ดวงตาคมกริบสีน้ำเงินเข้มจ้องลึกเข้าไปในดวงตากลมโตที่กรุ่นไปด้วยความโกรธ
“นี่...ถอยออกไปนะ” มัทนาใจคอไม่ดีเมื่ออยู่ใกล้กับแมทธิวมากเกินไป หล่อนคล้ายจะหายใจไม่ออกเสียทุกครั้ง ยามที่อยู่ใกล้กับผู้ชายปากร้ายคนนี้ สงสัยหล่อนจะเกลียดเขามากเกินไป
“รู้ได้ยังไงว่าฉันไม่มีผู้หญิงให้เอา”
“ไอ้คนบ้า”
“ฉันน่ะเอาผู้หญิงทุกคืน ไม่เคยขาด อยากลองถูกฉันเอาบ้างไหมล่ะ มัทนา”
ท้ายประโยคของแมทธิวแผ่วเบาและกระเส่าจนน่าตกใจ หล่อนเม้มปากแน่น รู้สึกได้ถึงหัวใจที่เต้นผิดจังหวะ
“บ้า! ไอ้คนบ้า...ใครจะไปนอนให้นาย...ทำแบบนั้นกัน”
แล้วหล่อนก็ใช้มือข้างที่ว่างจากการหิ้วตะกร้าผลักอกกว้างนั่นเต็มแรง และก็ภาวนาให้ลิฟต์เปิดออกโดยเร็ว
“อ้าว จะไปรู้เหรอ นึกว่าคันมาก เลยไม่คิดจะเลือกดุ้นของผู้ชาย”
“ไอ้คนหยาบคาย!” หล่อนมองเขาเขม็ง มองราวกับจะเผาเขาให้มอดไหม้เป็นเถ้าธุลี
“นี่สาบานเลยนะ ฉันน่ะไม่เคยหยาบคายกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน นอกจากผู้หญิงที่วิ่งตามจับผู้ชายอย่างเธอ”
“ไอ้...”
ติ๊ง... เสียงประตูลิฟต์ร้อง ก่อนจะเปิดออก
ร่างสูงใหญ่ขยับเท้าเดินออกไป “อย่าคิดนะว่าฉันจะยอมรับเธอมาเป็นพี่สะใภ้...ไม่มีวันนั้นหรอก”
หล่อนรีบเดินตามร่างสูงใหญ่ของแมทธิวไปติดๆ ก่อนจะกระชากแขนทรงพลังแรงๆ เพื่อให้เขาหยุดเดิน จากนั้นก็รีบเดินอ้อมไปหยุดตรงหน้า และต่อสู้ด้วยวาจา
“วันนั้นจะมาถึงในไม่ช้านี้ นายเตรียมตัวยกมือไหว้ฉันในฐานะพี่สะใภ้คนที่สองของนายได้เลย นายแมทธิว มาเลซาสโซ”
สันกรามกระด้างของผู้ชายตรงหน้าขบกันแน่น ดวงตาคมกริบของเขาลุกโชนมากขึ้น
“แล้วเราจะได้เห็นกัน”
ก่อนที่เขาจะหมุนตัวแล้วเดินหายเข้าไปในห้องทำงานของเมสัน หล่อนมองตามไปด้วยความเกลียดชัง
“ทำไมสวรรค์จะต้องโยนนายมาขวางหน้าฉันทุกทีนะ นายแมทธิวบ้า!”
หล่อนเค้นเสียงด่าทอเขาอย่างโมโห ก่อนจะเดินตามเขาเข้าไปในห้องทำงานของเมสันเช่นกัน
