บทที่ 103 103

กลิ่นนาง...ที่เขาไม่เคยลืม

กลิ่นน้ำหอมปรุงแต่งจากผู้หญิงคนไหนก็ไม่ทำให้เขาร้อนระอุไปทั้งกายได้เท่ากลิ่นหอมของแป้งเด็กอ่อนๆ ที่มาจากเธอ

ตลอดห้าปีย่างเข้าสู่ปีที่หก เขาตั้งใจเรียนจนได้เกียรตินิยม ช่วยพ่อสานต่อกิจการจนรุดหน้า ขยายสาขา ไม่เพียงเท่านั้น เขายังเปิดศูนย์ฝึกศิลปะการต่อสู้เพื่อเธอ…แม่นกแก้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ