บทที่ 12 12

กันติทัตขมวดคิ้ว ยกมือขึ้นกุมขมับ หลับตาแน่น หยุดเดินโดยอัตโนมัติแม้ว่าหล่อนจะดันหลังเขาจนเกือบถึงริมถนนแล้วก็ตาม

เขาจำไม่ได้ว่าเคยรู้จักหล่อนมาก่อน…

จำไม่ได้แม้แต่ความหวานชื่นในขณะที่ยังเป็นแฟนกัน และสาเหตุที่ทำให้ความสัมพันธ์แตกแยก…

เขาจำอะไรไม่ได้เลย

รู้เพียงแค่ว่าในความฝันที่เขามีมานานนับสิบ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ