บทที่ 86 86

“ถ้าดิ้น ผมโยนคุณครูทิ้งจริงๆ ด้วย”

ติวเตอร์สาวตัวแข็ง ไม่กล้าโวยวายอีก ขณะที่เด็กหนุ่มอุ้มพาเธอไปนอนบนฟูกผืนบางที่ยังมีกลิ่นอับเหลือจางๆ

เขานั่งคุกเข่าอยู่ข้างๆ ดวงตาที่เห็นในเงามืดดูเป็นประกายวิบวับ แล้วทำไมเธอถึงต้องเขินจนตัวแทบไหม้อย่างนี้ด้วย !

“นี่ ! ออกไปนอกมุ้งได้แล้ว นั่งมองอะไร”

“ผมกำล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ