บทที่ 22 ตอนที่ 22

ใหญ่ยาวแบบนี้แหละ… ใช่เลยที่ระรินน์ต้องการ ไม่ใช่กล้วยไข่เล็กๆ สั้นๆ ของนาวินที่กินได้ไม่เต็มปากเต็มคำแบบนี้

“ร้ายสุดๆ น้องรินน์จ๋า… อู้ว… ”

ระรินน์ทั้งดูดทั้งเลียจนน้ำหล่อลื่นเหนียวๆ ปริ่มเยิ้มออกมาจากหัวเห็ดถอกบาน

“อ๊า… มะ… ไม่ไหวแล้วครับ ขอพี่เลียของน้องรินน์บ้างสิจ๊ะ”

เดวิดโอบไหล่ระรินน์...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ