บทที่ 3 ตอนที่ 3
สวรรค์ที่รอคอยวูบดับกะทันหัน แขนสองข้างที่ชันอยู่กับขอบอ่างล้างหน้า ทรุดฮวบลงด้วยความรู้สึกผิดหวัง เขาหลั่งเร็วเกินไป ทำให้หล่อนไม่เคยมีความสุขกับชีวิตคู่
ระนินน์ก้มลงมาใกล้ก๊อกน้ำ เปิดน้ำราดหัว หวังให้ความเย็นเยียบของน้ำ ช่วยดับความใคร่ที่ยังพลุ่งพล่านปั่นป่วนอยู่ข้างในไม่หาย หลังจากสามีทิ้งให้หล่อนต้องค้างเติ่ง… ไม่ถึงสวรรค์เหมือนหลายๆ ครั้งที่ผ่านมา
อึดใจสั้นๆ ต่อมา
ในห้องน้ำที่อยู่ภายในห้องนอน ร่างเปลือยเปล่า ทรุดลงนั่งบนชักโครก
ระรินน์ถ่างขาออกกว้าง มือซ้ายเอื้อมขึ้นมาบีบขยำเต้านมอวบใหญ่สลับไปมาสองข้างจนปลายหัวนมชูชัน แข็งโด่ขึ้นด้วยกำหนัดอัดแน่นอยู่ในอารมณ์
มืออีกข้างจับขวดโรลออนขนาดเท่าๆ ผลกล้วยน้ำว้า กดส่วนหัวกลมเกลี้ยงแหวกกลีบสวาทแล้วสไลด์เข้าออกเป็นจังหวะ
“อู้ว… ซี้ดดดด… ”
ระรินน์พริ้มตาคราง กลีบสาวขมิบรัดด้วยความเสียว พยายามใช้ตัวช่วยเพื่อดับอารมณ์ความต้องการทางเพศที่ยังค้างคา ขวดโรลออนชอนไชเข้าใส่ซอกเสียวเปียกเยิ้มไปด้วยน้ำหล่อลื่น ทะลักไหลออกมาอาบร่องหอย
ซ่วบๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
เสียงขวดขยับเข้าออกพร้อมกับเสียงครวญครางกระเส่าเสียว หลุดออกมาจากริมฝีปากระริกสั่นอย่างไม่อาจสะกดกลั้นความเงี่ยนเอาไว้ได้
หล่อนหลับตาพริ้ม จินตนาการไปว่าสิ่งที่กำลังสอดใส่เข้ามานั้นกายสาวคืออวัยวะเพศชาย เพื่อดับความใคร่ที่ยังรุมรึงอยู่ในอารมณ์ค้างเติ่งไม่ถึงสวรรค์
วันรุ่งขึ้น
แสงแดดร้อนแรงของบ่ายวันเสาร์เบี่ยงเบนทิศทางลงมายังฝั่งตะวันตก
“ได้ยามาแล้วค่ะนาย”
‘บังอร’ สาวใช้วัยเกือบสี่สิบปีของระรินน์ กลับจากตลาดมาพร้อมกับยาจีนในห่อกระดาษ เป็นยาบำรุงสำหรับผู้หญิงที่ตั้งครรภ์ยาก
“พอเถอะพี่อร… ”
ระรินน์ส่ายหน้าแสดงความเบื่อหน่าย
หล่อนลองยามาแล้วเกือบทุกขนานที่โฆษณาสรรพคุณว่าดี ทั้งยาจีน ยาไทย ยาฝรั่ง แต่ไม่ได้ผล
และระรินน์เท่านั้น… ที่รู้ดีว่าสาเหตุที่หล่อนไม่ท้องนั้นเกิดจากความบกพร่องของสามีหล่อน ตราบใดที่เขา ‘แตกก่อน’ ที่ท่อนเอ็นจะเสียบเข้ามาฉีดน้ำเชื้อ ตราบนั้นหล่อนก็จะไม่ท้องเหมือนทุกวันนี้
“ถ้าไม่กินยา… หรือว่าคุณรินน์จะลองไปให้หมอตรวจดีไหมคะ หมอ ‘หยาง’ คนนี้หล่อมากค่ะ ผู้หญิงมาเข้าคิวปรึกษาเยอะเลยนะคะ”
บังอรรีบแนะนำผู้เป็นนาย ด้วยหล่อนยังไม่ลืมใบหน้าสุดหล่อเหลาและรูปร่างกำยำล่ำสันสะดุดตาของหมอจีนคนนี้จนอยากไปซื้อยาให้ผู้เป็นนายบ่อยๆ
“ไม่อ่ะ… ”
ระรินน์ส่ายหน้า
“ทำไมล่ะคะ… ลองดูนะคะ เชื่อเถอะว่าได้เจอหมอหยางแล้วคุณรินน์จะอยากไปอีก… ”
บังอรคะยั้นคะยอไม่เลิก ถ้าเปลี่ยนกันได้หล่อนอยากไปให้หมอหยางตรวจเสียเอง เชียร์ออกนอกหน้าจนระรินน์หรี่ตาครุ่นคิด
วันต่อมา
บังอรพาระรินน์มาถึงตลาดในตอนสาย ผู้คนยังไม่พลุกพล่านเหมือนช่วงบ่ายไปถึงเย็น
ร้านขายยาของหมอหยางที่บังอรกล่าวถึง ตั้งอยู่ในห้องแถวสองชั้นหลังตลาด ข้างๆ เป็นร้านขายของชำและร้านนวดแผนโบราณ
“มาหาหมอค่ะ… เปิดหรือยังจ๊ะ”
บังอรถามอาแปะ แกนั่งนิ่งเหมือนรูปปั้นอยู่ที่เก้าอี้หน้าร้าน เสื้อกล้ามสีขาวที่สวมใส่ทำให้เห็นผิวกายที่ยังไม่เหี่ยวย่นแม้วัยใกล้เจ็ดสิบ รูปร่างยังดูดีอย่างเหลือเชื่อ กล้ามเนื้อยังแน่นตึงไม่เหี่ยวย่นเหมือนคนในวัยเดียวกัน
“เปิดแล้ว… เข้ามาข้างใน”
อาแปะตอบพร้อมกับหยัดร่างขึ้นจากเก้าอี้ แม้วัยของแกจะเฉียดเจ็ดสิบ แต่เวลาเดินเหินกลับดูแข็งแร็งทะมัดทะแมงอย่างเหลือเชื่อ
กลิ่นยาจีนลอยมากระทบจมูก ระรินน์กับบังอรก้าวเดินตามเข้ามาในร้านที่เต็มไปด้วยโหลบรรจุยาจีนและสมุนไพรมากมาย
“เอ็งรออยู่นี่แหละ… ”
อาแปะชื่อ ‘ซุ่น’ หันมากล่าวกับบังอรที่กำลังเดินตามหลังผู้เป็นนายมาติดๆ
“ห๊ะ… เข้าไปด้วยไม่ได้หรือจ๊ะแปะ”
บังอรชะงัก
“ไม่ได้… ห้องตรวจข้างในสงวนไว้ให้เฉพาะคนมาตรวจเท่านั้น”
บังอรหน้าหุบลงทันใด จำต้องเดินออกมานั่งรอที่บริเวณเก้าอี้ด้านหน้า
“มาครั้งแรกหรือ”
อาแปะถามยิ้มๆ แววตาเจ้าชู้มองเรือนร่างที่ยังสวยไม่สร่างของบังอร แม้ว่าวัยของหล่อนใกล้แตะสี่สิบ หากความเป็นสาวเหนือก็ทำให้ผิวพรรณแลดูขาว สองเต้าที่แม้จะไม่ตึงเต่งเหมือนสาวแรกรุ่น หากก็อวบใหญ่สะดุดตาของอาแปะที่ชอบเรื่องกามโลกีย์เป็นชีวิตจิตใจเข้าขั้นหมกมุ่น
“เพิ่งมาครั้งแรกจ้ะ คุณหมอหยางนี่ลูกค้าเยอะนะจ๊ะแปะ”
บังอรนึกถึงวันที่หล่อนเห็นลูกค้ามานั่งรอคิวตรวจกันหลายคน
“ก็แน่ละสิ… ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนที่มาปรึกษาหมอหยาง มาให้หมอหยางตรวจเป็นต้องติดใจกลับมาอีกทุกครั้ง… นายของเอ็งก็ด้วย… เชื่อเถอะ… เดี๋ยวต้องกลับมาให้หมอซ้ำ”
อาแปะซุ่นกล่าวอย่างมีเลศนัย
“แสดงว่าหมอหยางคนนี้รักษาเก่งสินะ”
บังอรเดา
“คงฉีดยาเก่ง… ”
อาแปะสุ่นกล่าวยิ้มๆ เหลือบมองหน้าบังอรด้วยแววตาเจ้าชู้
“แล้วเอ็งล่ะ… ไม่ป่วยบ้างหรือ ลุงจะได้ฉีดยาให้”
แววตาลามกของอาแปะวาบวาบขึ้นด้วยแรงตัณหา
“บ้า… คนไม่ป่วยก็ดีแล้ว ว่าแต่อาแปะมีความรู้เรื่องยาจีนใช่ไหมจ๊ะ”
“ใช่… ก็ทำงานกับหมอหยางมานาน”
“งั้นมียาอะไรที่ช่วยให้เลือดลมดี… ผิวพรรณดีบ้างจ๊ะ”
