บทที่ 5 บทที่ 1 ขอแค่สงสาร 4

“เสียเวลา”

คำกล่าวอย่างไม่ไยดีและแววตาเย็นชาไร้ความรู้สึกนั้นทำร้ายหัวใจของสลิสาแต่ยังไม่มากเท่ากับสัมผัสแข็งกระด้างเอาแต่ใจที่จากริมฝีปากร้อนที่วกลงมาแนบนาบลำคอระหง

ฝ่ามือซึ่งรั้งเรือนผมสลวยเอาไว้ทำให้เบี่ยงหลบเขาไม่ถนัดนักเลยจำต้องกลั้นใจอยู่นิ่งๆ ให้รองรับความกักขฬะ

สะโพกกลมกลึงถูกมือข้างหนึ่งของอนลยกขึ้น บีบเคล้นอย่างเมามันในอารมณ์ก่อนจะดันร่างเพรียวให้ทิ้งตัวลงบนโซฟานุ่ม แขนเรียวทั้งสองข้างถูกตรึงเอาไว้บนศีรษะ หน้าอกหน้าใจของสลิสาจึงเปิดเปลือยชูชันราวกับท้าทายให้ชายหนุ่มโน้มลงไปเชยชิมเหลือเกิน

“ฮึก...”

ลมหายใจของสลิสาสั่นสะอื้นในนาทีที่คนเป็นสามีโน้มใบหน้าลงมาแล้วครอบครองเนินถันด้วยเรียวปากรุ่มร้อน

สัมผัสดุดันปราศจากความอ่อนโยนเรียกน้ำตาให้หลั่งไหลไม่ขาดสาย เรียวฟันขาวคมครูดตามผิวกายพาให้เจ็บจนต้องเอ่ยปากอ้อนวอน

“พ่อเลี้ยงซินเจ็บค่ะ...ฮือๆ กรี๊ด!”

สลิสากรีดร้องเมื่ออนลอ้าปากงับปลายถันด้วยแรงอันหนักหน่วง

คำขอของเธอไม่เป็นผลเลย นอกจากคนใจร้ายจะไม่สงสารมันยังราวกับเป็นน้ำมันราดรดกองเพลิง มีคำกล่าวหนึ่งที่ว่า...

หากต้องการทำร้ายศัตรูให้ช่วงชิงหัวใจของมันมาย่ำยี เป็นเหตุผลที่ทุกคำวอนขอจากคนใต้ร่างย้ำเตือนให้เขานึกถึงคนที่ใจเกลียดชัง ความเจ็บปวดของหล่อนทำให้เขาผ่อนคลายคล้ายกับได้เห็นนายสกลแดดิ้นอยู่ตรงหน้า

“เจ็บ...ฮือๆ...ซินเจ็บ”

เสียงร้องขาดห้วงเพราะเริ่มอ่อนแรง ยิ่งดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่มีประโยชน์ เรือนร่างแบบบางถูกกักขังด้วยกำแพงกายหนาใหญ่ กระทั่งเขารุกรานอกอวบจนหนำใจจึงได้เห็นใบหน้าคมเข้มเงยขึ้นมาสบตา

“รู้ใช่ไหมว่าควรทำตัวแบบไหน”

เอ่ยประโยคเตือนความจำด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ สลิสาเม้มปากสนิทเพื่อกลั้นเสียงสะอื้นก่อนจะหลับตาพริ้มอย่างยอมจำนน

อนลไม่ชอบให้เธองอแง...

ไม่ชอบให้เธอมีเงื่อนไขแม้เพียงนิดเดียว

ภรรยานอกหัวใจอย่างเธอมีหน้าที่แค่ยอมในทุกๆ สิ่งที่ชายหนุ่มต้องการเพื่อแก้ไขและชดเชยสิ่งเลวร้ายที่เขาเคยถูกกระทำในอดีต

สลิสากลั้นลมหายใจในยามที่มือใหญ่ลูบไล้ลงไปจนถึงกลางลำตัว ก่อนที่สองขาเรียวจะถูกแยกออกจากกันตอนนั้นหญิงสาวเกร็งไปทั้งตัว เพราะทั้งกลัวและหวั่นใจ ด้วยเมื่อไหร่ที่อารมณ์ของอนลไม่ดี เซ็กส์ของเขาจะเร่าร้อนเกินกว่าที่ร่างกายน้อยๆ นี้จะรับไหว

“โอ๊ย...”

วินาทีที่อนลฝากฝังแก่นกายเข้ามาอย่างลึกล้ำเสียงร้องเจือสะอื้นหลุดออกมาจากริมฝีปากอิ่ม ใบหน้าหวานบิดเบ้ด้วยความทรมาน ครั้งนี้สลิสาไม่มีโอกาสแตะต้องความสุขจากการร่วมรักเพราะชายหนุ่มตักตวงอยู่ลำพังอย่างเอาแต่ใจ เร่าร้อน รุนแรงและเร่งเร้าจนในที่สุดเสียงสะอื้นก็หลุดออกมาก่อนที่เขาจะนำพาตัวเองถึงจุดสุดยอดเพียงเสี้ยวนาที