บทที่ 18 บทที่ 18 ฉันไม่อยากอยู่คนเดียว

“ถ้าเจ็บก็บอกนะครับ” กล้าตะวันเป็นฝ่ายขยับสะโพกเอง เมื่อไม่ได้ดังใจ ใช้สองมือจับยึดเอวคอดเอาไว้ แล้วขยับจังหวะให้เร็วขึ้น พราวระวีกัดปาก เพื่อข่มความเสียวซ่านที่     ก่อตัวขึ้น ขยับสะโพกขึ้นลง เมื่อต้านธรรมชาติของร่างกาย      ไม่ไหว

กล้าตะวันยิ้มให้คนที่พยายามต่อสู้กับอารมณ์ของตัวเอง สะโพกสอบอัดกระ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ