บทที่ 45 บทที่ 45 รัก

“หนูแสน มานี่ลูก” ถึงแม้จะเหนื่อยและเพลียแค่ไหน   แต่พราวระวีก็ยังทำหน้าที่ของเธออย่างดีที่สุด หลังจากให้นม  คนดีจนหลับคาอก คุณแม่ลูกสองก็เรียกลูกสาวคนโตมากอด เพราะกลัวแสนรักจะน้อยใจ

“น้อนนน... แสนย้ากน้อน” นิ้วเล็กชี้ไปยังคนที่นอนคว่ำหน้าอยู่ในเปลที่อยู่ติดกับอีกฝากของเตียง

“น้องคนดีก็รักพี่แสนค่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ