บทที่ 137

ทุกคนมองออกไปนอกหน้าต่าง และแน่นอนว่ามีเงาดำคุกเข่าอยู่อย่างสิ้นหวังท่ามกลางสายฝนที่ตกหนัก

เขาเพียงแค่คุกเข่าโดยไม่พูดอะไรสักคำหรือเปล่งเสียง

เขาเป็นเหมือนผีพเนจร

เมื่อเห็น ขนลุกก็คลานไปทั่วผิวหนังของทุกคน

ผู้ชายคนนั้นเป็นใครบนโลก?

นั่นคือศัตรูตัวฉกาจอีกคนที่มาเยาะเย้ยพวกเขาเหรอ?

วิลเลียมมองที่บุคคล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ