บทที่ 8
ดาร์เรน เย่ตื่นขึ้นก่อนรุ่งสางในเช้าวันรุ่งขึ้น
เขานอนทั้งคืน แต่เขาก็ยังมีพลัง
อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกไม่สบายเพราะเขารู้สึกว่ามีไฟในท้องของเขากำลังเผาอวัยวะภายในของเขา
“มันจะเป็นผลโสมหรือเปล่า”
เขาเดาได้อย่างรวดเร็วและสันนิษฐานว่ามันเกิดจากผลโสม
“ถึงแม้จะดูไม่ปกติ แต่ก็เป็นผลไม้ธรรมดาไม่ใช่หรือ?”
“เป็นไปได้ไหมที่ฉันถูกวางยาพิษ? มันเติมพลังจิตวิญญาณให้ฉันด้วยเหรอ?”
ดาร์เรนไม่รู้ว่าจะจัดการกับมันอย่างไร และเขาไม่สามารถหาวิธีแก้ไขเพื่อตอบสนองต่อผลข้างเคียงเหล่านี้ได้ เขาวิ่งขึ้นไปบนดาดฟ้าและเริ่มฝึกฝนพระธาตุไทจิ
หลังจากหายใจเข้าและหายใจออกหลายครั้ง เขาก็สามารถกำจัดความรู้สึกแสบร้อนในท้องได้ เขารู้สึกมีพลังมากขึ้นหลังจากนั้น
นอกจากนี้ เขายังค้นพบแหล่งพลังงานอื่นที่ไหลเวียนอยู่ภายในร่างกายของเขา
พลังงานพยายามจะพุ่งออกจากร่างกายในบางครั้ง ทำให้เขาต้องการจะตีใครสักคนเพื่อแสดงความโกรธของเขา
ดาร์เรนพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะระงับความคิดอันรุนแรงของเขา
จากนั้น เขาสังเกตเห็นว่าหยกแห่งชีวิตและความตายไม่ทำงาน
ด้านสีขาวยังคงสลัว แต่อีกด้านหนึ่งมีแสงสีดำหกจุด
ดาร์เรนค้นหาข้อมูลในสมองของเขา แต่เขาก็ยังไม่สามารถกู้คืนข้อมูลนั้นกลับคืนสู่สภาพเดิมได้
ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถใช้ Jade ช่วยชีวิตผู้คนได้อีกต่อไป
เขาต้องใช้ความรู้ทางการแพทย์ที่เก็บไว้ในสมองของเขาแทน
น่าแปลกที่เขารู้สึกว่าประสิทธิภาพการเรียนรู้ของเขาดีกว่าเมื่อวานถึงสิบเท่า เขาสามารถเข้าใจส่วนที่ซับซ้อนส่วนใหญ่ได้อย่างง่ายดายในทันที
เขาเริ่มฝึกฝนเข็มสวรรค์ของไทจิ
เข็มสวรรค์แห่งไทจิมีเก้ารูปแบบ โดยแต่ละแบบต้องการเข็มเก้าแบบ และเข็มแต่ละประเภทมีเก้ารูปแบบ ซึ่งสามารถใช้เพื่อหยุดเลือดไหล ล้างพิษพิษ ลดความเจ็บปวด และชุบชีวิตคนตาย มันมีพลังมหาศาล
รูปแบบแรกคือการฝังเข็มเก้าจุด
เขาจำได้ว่าใช้รูปแบบนี้เพื่อช่วยชีวิตสาวน้อย Cici เขาฝึกฝนอย่างละเอียดถี่ถ้วนในกรณีที่เธอต้องการความช่วยเหลือจากเขาในอนาคตขณะที่เธอยังใกล้ตาย
ดาร์เรนยังคงฝึกฝนรูปแบบอื่นๆ ต่อไป: เทคนิคการทำลายล้างปากัว, การรักษายืดอายุเจ็ดดาว, การกำจัดปีศาจหกวิถี, การกระตุ้นเลือดห้าเฟส, การล้างพิษสี่สัญลักษณ์...
เขาฝึกฝนทุกรูปแบบใน Heavenly Needle of Taiji ติดต่อกัน เนื่องจากมันยังเร็วอยู่ เขาจึงฝึกฝนเทคนิคศิลปะการต่อสู้อีกสองสามอย่าง
เขาไม่ใช่นักสู้ แต่เขาจำเป็นต้องรู้ศิลปะการป้องกันตัวเล็กน้อยเพื่อป้องกันตัวเอง เพราะเขากำลังจะทวงหนี้วันนี้
เขาสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในร่างกายของเขาหลังจากออกกำลังกายเป็นเวลาสามชั่วโมง
เขายังสังเกตเห็นชั้นของสิ่งสกปรกเลี่ยนที่ปกคลุมร่างกายของเขา มันเหนียวและไม่เป็นที่พอใจมาก
เขารีบไปอาบน้ำ เขาพบว่ารอยกัดของสุนัขจางลงและผิวของเขาก็ขาวขึ้น
ความแข็งแกร่งของเขาก็ดีขึ้นอย่างมากเช่นกัน เขาบังเอิญกระเบื้องแตกเมื่ออยู่ในห้องน้ำ
"อา - "
ดาร์เรนได้ยินราเชลตะโกนจากโรงยิมบนชั้นสองขณะที่เขาเดินออกจากห้องน้ำ เธอดูเหมือนจะเจ็บปวด
ดาร์เรนไม่ต้องการไปดูเธอ แต่เธอดูน่าสงสาร และโดนัลด์กับซาแมนธาออกไปวิ่งจ็อกกิ้งตอนเช้า
เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งและในที่สุดก็ขึ้นไปชั้นบน
“เป็นอะไรไปครับแม่”
เขาเห็นราเชลยืนเท้าเปล่าบนเสื่อโยคะ เธอคงท่าโยคะของเธอไว้โดยเอามือประสานกันและชูมือขึ้นไปในอากาศ
ร่างที่โค้งมนของเธอแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนขณะที่เธอสวมชุดโยคะสีดำและรัดรูป
เธอสูงและมีรูปร่างที่สวยงาม เธอมีเอวที่เรียวและก้นที่โค้งมน แขนและขาของเธอยาว และข้อเท้าที่เปลือยเปล่าของเธอก็ขาว
เธอทั้งมีเสน่ห์และเป็นผู้ใหญ่
ดาร์เรนต้องยอมรับว่าแม่บุญธรรมของเขายังคงมีเสน่ห์ของเธออยู่
"หายไวๆ!"
เธอตะโกนด้วยความรังเกียจเมื่อเห็นดาร์เรน "เจ้าพวกอึไร้ค่าช่วยฉันไม่ได้ตอนนี้ รีบพาซาแมนธามาที่นี่"
ดาร์เรนขมวดคิ้วและพูดว่า "พ่อกับซาแมนธาเพิ่งไปวิ่งเหยาะๆ ฉันคิดว่าพวกเขาจะกลับมาอีกสักพัก..."
"อา - "
หากเขาพูดไม่จบ ร่างของราเชลก็สั่นเล็กน้อย และเธอก็ล้มลงกับพื้น
ดาร์เรนรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยเธอ
“เกิดอะไรขึ้นกับคุณแม่”
ในขณะเดียวกัน เขาสังเกตเห็นว่าเธอมีท่าทางที่ไม่ปกติ เธอจับมือของเธอไว้แน่นแล้วยกขึ้นสูงเหนือศีรษะของเธอ ร่างกายของเธอก็ตึงเครียดเช่นกัน
ดาเรนกดลงบนมือของเธอ
"อา - "
เธอกรีดร้องเสียงดังเมื่อเขากดที่มือของเธอ
"มันเจ็บมาก."
เขารีบปล่อยมือเธอเมื่อเธอกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด
เขาหมุนหยกแห่งชีวิตและความตายบนฝ่ามือและกระแสข้อมูลแวบเข้ามาในจิตใจของเขา
เงื่อนไข: ไหล่หลุดและการไหลเวียนของเลือดหยุดชะงัก กล้ามเนื้ออาจตึงได้เว้นแต่จะได้รับการปฐมพยาบาล....
สาเหตุ: การฝึกโยคะมากเกินไป...
พลังงานไม่เพียงพอ อาจใช้ 'หัตถ์ไทจิ' เพื่อรักษาได้
ดาร์เรนช่วยให้เธอยืนขึ้นอย่างถูกต้องและพูดว่า “แม่คะ คุณแพลงไหล่แล้ว…”
เธอตะโกนอย่างโกรธเคือง “ไร้สาระ ขอให้พ่อกับซาแมนธาส่งฉันไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้...”
“เร็วเข้า ฉันเจ็บมาก มันกำลังจะฆ่าฉัน”
เธอรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อกล้ามเนื้อและเส้นเอ็นกระชับขึ้น
ไม่มีเวลาให้เสียอีกต่อไป
“ได้โปรดให้ฉันช่วยคุณแม่ ทั้งหมดที่ฉันต้องทำคือนวดกล้ามเนื้อของคุณ”
ขณะที่ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงมากขึ้น ดาร์เรนมองไปที่จุดฝังเข็มที่สำคัญของเธอและพูดว่า
"ฉันเพิ่งเรียนรู้วิธีทำสิ่งนี้จากรายการทีวีเกี่ยวกับสุขภาพ"
“ออกไปซะ ฉันไม่ต้องการความช่วยเหลือจากคุณ!”
“คุณมันคนไร้สาระ แม้แต่ภารโรงในคลินิกของฉันก็สามารถช่วยฉันได้มากกว่าคุณ!”
เธอขมวดคิ้วและพูดอย่างโกรธเคือง “ไปจากคุณและหยุดยุ่งวุ่นวาย คุณน่ารำคาญมาก”
"ได้โปรดให้ฉันช่วยแม่ หลอดเลือดในอ้อมแขนของคุณจะเสียหายถ้าคุณไม่ได้รับการรักษาในขณะนี้ —"
เขาก้าวไปข้างหน้าและคว้าแขนของเธอ
เขาไม่อยากช่วยเธอเพราะเธอไม่เห็นค่า อย่างไรก็ตาม ชีวิตของ Samantha จะยิ่งยากขึ้นหากเธอกลายเป็นคนพิการ ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเริ่มปฏิบัติต่อเธอ
"ทะลึ่ง - "
ราเชลตกใจมากเมื่อดาร์เรนเข้าหาเธอเพราะเธอไม่รู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ เธอยังคิดว่าเขาต้องการจะลวนลามเธอ
เธอถอยหลังไปสองสามก้าวและคำรามอย่างโกรธเคือง
“คุณกำลังทำอะไรดาเรน”
"ไปให้ไกลจากฉัน!"
"ฉันเป็นแม่สามีของคุณ"
เธอก้าวถอยหลัง แต่เขาอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว เขาคว้าแขนเธอด้วยมือทั้งสองข้างของเขา
ผิวของเธอเรียบเนียนและอ่อนโยน
"ปรบมือ-"
ดาร์เรนบีบจุดฝังเข็มสามจุดของเธอ ทำให้เลือดไหลเวียนได้ตามปกติ
จากนั้น เขาเลื่อนนิ้วลง
"ปรบมือ-"
นิ้วของเขาแตะจุดสำคัญบนไหล่ของเธอ เส้นเอ็นและข้อต่อของเธอกลับสู่ตำแหน่งเดิมอย่างราบรื่นหลังจากเสียงที่คมชัดอีกสองเสียง
ตอนนี้แขนของเธอขยับได้ตามปกติ แต่เธอยกมือทั้งสองไว้เหนือหัวเพราะกลัวว่าถ้าเธอวางมือลง ไหล่ของเธอจะเคล็ดอีก
เธอรู้สึกหวาดกลัวและไม่อยากเจ็บปวดอีกต่อไป
"โว้ว!"
เขาไม่ได้หยุดและขยับมือลงไปที่กางเกงของเธอ
อย่างไรก็ตาม เธอคิดว่าเขาต้องการดึงกางเกงของเธอลง เธอร้องโวยวายว่า
“เจ้าสัตว์ร้าย!”
เธอรีบวางมือลงและคว้ากางเกงของเธอไว้แน่น
เธอประหม่าเพราะไม่ได้สวมชุดชั้นในขณะฝึกโยคะเพราะต้องการเพิ่มความยืดหยุ่น
เธอไม่ต้องการให้ดาร์เรนดึงกางเกงของเธอลง
"โว้ว!"
เขากดจุดฝังเข็มสองจุดบนท้องของเธออย่างรวดเร็วทันทีที่เธอลดมือลง
ร่างกายของเธอสั่นและความเจ็บปวดในร่างกายของเธอก็หายไปในทันที
“คุณมาทำอะไรที่นี่ ดาเรน”
ในขณะนั้นเอง โดนัลด์และซาแมนธาก็ปรากฏตัวที่ประตู จากนั้นพวกเขาก็รีบไปหาดาร์เรนและซาแมนธา
“ป๊ะ——”
ซาแมนธาผลักดาร์เรนออกจากแม่ของเธอและพูดอย่างโกรธจัด “เธอกล้าดียังไงมาลวนลามแม่ของฉัน”
เส้นเลือดของโดนัลด์โผล่ออกมาบนใบหน้าของเขาและเขาตะโกนอย่างโกรธจัด "คุณกล้าดียังไงที่จะลวนลามแม่สามีของคุณในตอนกลางวันแสกๆ ไอ้สารเลว ฉันจะทุบมันให้แตก"
จากนั้นเขาก็ชกใส่ดาร์เรน
เมื่อทั้งสองกลับมาจากการวิ่งจ๊อกกิ้ง พวกเขาได้ยินเสียงราเชลกรีดร้อง พวกเขารีบไปที่ชั้นสอง ซึ่งพวกเขาเห็นฉากที่ไม่น่าดูซึ่งดาร์เรนเอามือไปจับเอวของซาแมนธา
พวกเขาคิดว่าดาร์เรนพยายามจะลวนลามซาแมนธา
ดาร์เรนตัวสั่นเล็กน้อย และเขาก็ดึงมือออกจากเอวของซาแมนธา
ราเชลพูดอย่างดุดัน “เร็วเข้า โทรแจ้งตำรวจแล้วจับไอ้เหี้ยนี่!”
ซาแมนธาพูดอย่างดูถูก “เจ้าสัตว์ร้าย ดาร์เรน!”
เธอคิดว่าดาร์เรนกลายเป็นผู้ชายมากขึ้นเนื่องจากการกระทำของเขาเมื่อวานนี้ เธอเริ่มคาดหวังในตัวเขาให้สูงขึ้น
อย่างไรก็ตาม เธอไม่เคยคิดว่าเขาจะวิปริตได้ขนาดนี้!
เธอรังเกียจเขา
เธออกหัก
การแสดงออกของดาร์เรนยังคงเยือกเย็นเหมือนเมื่อก่อน เขาจ้องราเชลและพูดว่า “แม่ไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ?”
ราเชลตกใจครู่หนึ่ง เธอสังเกตเห็นได้อย่างรวดเร็วว่าเธอสามารถขยับมือได้อย่างคล่องตัว เธอเข้าใจว่าดาร์เรนกำลังช่วยเธอมากกว่าที่จะรังควานเธอ
อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้อธิบายเรื่องนี้กับโดนัลด์และซาแมนธา
“แกจะให้ฉันพูดอะไร ไอ้โรคจิต!”
เธอเยาะเย้ยและพูดว่า "คุณไม่ทราบว่าคุณทำอะไร?"
ราเชลยังคงนึกถึงเหตุการณ์เมื่อวานนี้
“เธอขืนใจแม่สามีของเธอ เธอควรจะละอายใจตัวเองซะ!”
โดนัลด์ชี้ไปที่เขาและตะโกนว่า "ไปให้พ้น ออกไปจากที่นี่!"
เขาต้องการโทรหาตำรวจ แต่เขากลัวที่จะทำให้ครอบครัวของเขาอับอาย
ดาร์เรนจ้องราเชลและพูดอย่างช่วยไม่ได้ “ทำไมแม่ไม่พิสูจน์ความบริสุทธิ์ของฉันล่ะ”
“ป๊ะ——”
ซาแมนธาตบหน้าเขา
เธอกัดฟันพูดอย่างโกรธเคืองว่า
“คุณรังควานแม่ของฉัน และตอนนี้คุณยังต้องการให้เธอพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของคุณ เราทุกคนเห็นสิ่งที่คุณทำ”
รอยตบสีแดงปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา เจ็บปวด
เขาแตะแก้มและกำนิ้วของเขา เมื่อเขาเห็นหน้าซีดของ Samantha เขาก็ปล่อยหมัดและยิ้มเยาะเย้ย
เขามองไปที่ราเชลแล้วหันหลังกลับและออกจากห้องไป
ซาแมนธายังคงต้องการดุเขา แต่เธอก็หยุดพูดอะไรเมื่อเห็นใบหน้าที่ผิดหวังของเขา
ดูเหมือนช่องว่างระหว่างพวกเขายิ่งกว้างขึ้น
จากนั้นเธอก็สังเกตเห็นกล้องอยู่ที่มุมโรงยิม
ดูเหมือนว่ากล้องจะบันทึกทุกอย่างในขณะที่ราเชลเคยบันทึกตัวเองขณะเล่นโยคะ
เธอเดินเข้าไปใกล้กล้องและถือไว้ในมือ
เธอเล่นเพลงนี้และใบหน้าของเธอเปลี่ยนไปอย่างมาก
“ดาร์เรนไม่ได้ขืนใจคุณแม่ ไหล่ของคุณติดอยู่ในท่าโยคะและเขาแค่พยายามจะช่วยให้คุณวางมันลง!”
เธอแสดงการบันทึกให้โดนัลด์และราเชลดู
การแสดงออกของโดนัลด์ก็เปลี่ยนไปเช่นกันเมื่อเขาดูการบันทึก
ตอนนั้นเขาโกรธมาก แต่มันเป็นความเข้าใจผิด
เขาตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่าดาร์เรนไม่ได้รังควานเธอ เพราะถ้าเขาทำอย่างนั้น ราเชลคงไม่ปล่อยเขาไปง่ายๆ
"ใช่ มือของฉันติดอยู่ในอากาศตอนที่ฉันฝึกโยคะ เขาแค่ช่วยฉันด้วยการรักษาแปลกๆ"
ราเชลผลักสามีออกไปและตะโกนด้วยความโกรธ “แล้วไง ทำไมฉันต้องอธิบายให้เขาฟังด้วย”
“พวกคุณพยายามจะพูดแทนเขาเหรอ คุณกำลังพยายามจะสอนบทเรียนให้ฉันเหรอ แค่ตบหน้าฉัน! ฉันจะไม่แม้แต่จะกะพริบตาด้วยซ้ำ!”
เธอทำตัวเหมือนเด็กโวยวายและเกือบจะกลิ้งลงกับพื้น
"คุณ... "
โดนัลด์โกรธและละอายใจในตัวเองมาก เขาเข้าใจผิดดาร์เรนและต่อยเขาโดยไม่ให้โอกาสเขาอธิบาย
ตอนนี้เขาควรทำอย่างไร?
ยิ่งไปกว่านั้น ราเชลยืนดูการถูกกล่าวหาของดาร์เรน ไม่ได้พยายามปกป้องเขาด้วยซ้ำ เธอยังดูโดนโดนัลด์ชกเขา เขารู้สึกแย่กับดาร์เรน
“ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด!”
ราเชลคำราม "เราให้อาหารเขาฟรีตลอดทั้งปี แต่เขาไม่ขอบคุณ และเมื่อคืนนี้เขายังอายฉันต่อหน้าญาติๆ สิ่งที่ฉันอยากทำคือสอนบทเรียนให้เขา!"
โดนัลด์รู้สึกอับอายโดยราเชล เขาแทบรอไม่ไหวที่จะขุดหลุมในดินและซ่อนตัวอยู่ในนั้น
ซาแมนธาปวดหัวและพูดว่า "แม่ พ่อ คุณทั้งคู่ต้องขอโทษดาร์เรน"
“บ้าเอ้ย! ทำไมฉันต้องขอโทษผู้ชายเนรคุณคนนี้ด้วย”
ราเชลกล่าวต่อ “เขาไม่สมควรได้รับคำขอโทษจากฉัน ฉันจะไม่มีวันขอโทษคนเนรคุณอย่างเขา!”
ซาแมนธาส่ายหัวอย่างผิดหวัง เธอหันหลังและออกจากวิลล่า...
