บทที่ 35 โกรธเกรี้ยว

“บ้าจริง! ให้ตายสิ! ยัยลลิตานี่มันชักจะสั่งสอนไม่ได้ใหญ่แล้วนะ!”

ชญานีไม่คิดว่าตัวเองไม่เพียงแต่จะถูกย้อนกลับ แต่ยังถูกวางสายใส่ เสียงสัญญาณโทรศัพท์ไม่ว่างนั้นช่างบาดหูเหลือเกิน

ในหูของชญานี มันราวกับเป็นเสียงหัวเราะเยาะเย้ยเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เธอโกรธจนขว้างโทรศัพท์ทิ้งทันที!

ทำเอากานดาสะดุ้งโหยง รีบเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ