บทที่ 65 ไม่ใช่ว่าไม่ได้

เธอไม่ใส่ใจเลยว่าชุดนอนผ้าถักของเธอนั้นบางเบาจนเห็นเรือนร่างรำไร และไม่ทันได้สังเกตเลยว่าท่าทีสบายๆ ของเธอนั้นได้เผยความเย้ายวนออกมาโดยไม่ตั้งใจ

เธอยังคงยั่วเย้าชายหนุ่มที่นิ่งขรึมราวกับพระอย่างน่ารักน่าเอ็นดู พอนึกถึงปฏิกิริยาของวัชรพลแล้วก็อดขำไม่ได้

เสียงดุด่าที่คิดไว้ในใจไม่ได้ดังขึ้นมา แต่กลับเ...