บทที่ 72 72

“อา…แม่”

เงียบไปหนึ่งวินาที

ก่อนบ้านจะปะทุขึ้นเป็นเสียงดังสนั่นเหมือนงานฉลองปีใหม่

หนูน้ำ: “น้องพูดค่ะ!!!”

นรราช: “เขาพูดว่าอะไรครับเนย ได้ยินไหมครับ”

นิรินมือสั่นเล็กน้อย

หัวใจเต้นแรงจนแทบหลุดออกมา

เธอยิ้มกว้าง และดวงตาคลอไปด้วยน้ำใส ๆ

“เขาเรียกแม่ค่ะ…

ลุงราชคะ เขาเรียกแม่ค่ะ…”

นรราชนิ่งไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ