บทที่ 4 ตอนที่ 4

“มีเจ้าของแล้ว” สิงหราชผิดหวังนิดๆ หากแต่ไม่ได้แสดงออกถึงอาการนั้น เขาปรับตัวได้ไวเพราะจากประสบการณ์เดินทางค่อนโลก เพื่อดูแลกิจการให้กับครอบครัว ดังนั้นไม่จำเป็นที่เขาจะแสดงความเสียดายหรือกิริยาใดๆ ให้เธอรู้ว่าเขาแคร์แหวนวงนั้นมากเพียงไร “ไม่เป็นไรผมไม่อยากเป็นเจ้าของคุณแต่ผม...อยากกินคุณ” เท่านั้น เขาเก็บท้ายประโยคไว้ในใจ จุดประสงค์ของเขาในฐานะผู้ชายคงไม่มากไม่มาย คืออยากกินเธอเท่านั้น ไอ้เรื่องความเป็นเจ้าของก็ให้แฟนหรือคู่หมั้นหรือผัวของเธอครอบครองไป แฟร์ดี

“ผมว่าธุระของเราคุยที่นี่ไม่จบ ไปหาที่เงียบๆ คุยกันดีมั้ย” เขาส่งแก้วเครื่องดื่มใส่มือเธอ แล้วลุกขึ้นผายมือเชื้อเชิญเธอ รู้สึกหัวใจเหมือนโดนคมมีดกรีด คนสวยมีเจ้าของ แฟนจ๋า...ชื่อที่เขาบัญญัติให้กับเธอ หรือยาวกว่านั้นแฟนจ๋าของเลโอ

“คุณยังไม่บอกชื่อคุณกับฉัน”

“อ้อ...ลืม พอดีผมอยากรู้จักคุณ...มากไปหน่อย” เขาเน้นคำว่ามากไปหน่อยให้เธอฟัง “ผมสิงหราช เฉิน หรือเรียกเลโอเพื่อให้เราได้สนิทกันเร็วขึ้น”

“สิงหราช เฉิน” ชื่อนี้เคยได้ยินเกี่ยวกับทายาทตระกูลธุรกิจมากมายและยิ่งใหญ่ หากแต่แซ่ สกุลชัดเจนเพราะโรงแรมนี้คือธุรกิจของสกุลเฉิน ที่สังคมทั่วไปทราบกันดี แม้เธอเองผู้หญิงตัวเล็กๆ ยังไม่พลาดที่จะทราบเรื่องนี้ นั่นไงเธอเจอตอเข้าอย่างจัง

“เรารู้จักกันแล้วนะครับ” สิงหราชนำหญิงสาวมานั่งในห้องหนึ่งซึ่งเสียงดังไม่อาจเล็ดลอดผ่านเข้ามาได้ หนำซ้ำยังไร้สายตารบกวนจากคนอื่น โดยเฉพาะอินทรีที่ส่งแววตาทอประกายมาทางเขาไม่วางตา นัยว่าจะแซวในความกล้าบุกของพี่ชายประมาณนั้น

“ค่ะยินดีที่ได้รู้จักคุณสิงหราช ขอเรียกเลโอ อย่างที่คุณอนุญาตก็แล้วกันนะคะ”

“ยินดีครับ” ชายหนุ่มฉีกยิ้มหวานเพื่อเชื่อมไปถึงหัวใจคนมีเจ้าของ

เมื่อเข้ามาอยู่ในห้องตามลำพังความงามความน่ารัก รวมไปถึงทรวดทรงองเอว เซ็กซี่ที่เขามองเห็นตอนนี้โดดเด่นยิ่งขึ้น มือหนาที่ถือแก้วเครื่องดื่มวางลงบนโต๊ะกระจกซึ่งมีโซฟากำมะหยี่สีแดงตรงมุมห้อง ห้องนี้เป็นห้องนั่งเล่น หรือพักผ่อนเวลานักเที่ยวอาจเมาหนักจนกลับบ้านไม่ไหว ทางผับจะให้ลูกค้าเข้ามานักพักที่นี่ก่อนจะเดินทางกลับบ้านไปเสี่ยงกับด่านตรวจแอลกอฮอล์ ไม่เพียงวางแก้วของตัวเอง แต่เขายังหยิบแก้วในมือหญิงสาวไปวางด้วย

ปลายเท้าแกร่งในรองเท้าหนังสีดำเนื้อดี ร่างสูงใหญ่ในชุดสูทสีขาวเนี๊ยบทุกขั้นตอนการตัดเย็บจากห้องเสื้อประจำครอบครัว ขยับชิดตัวแม่สาวแฟนจ๋า อย่างแผ่วเบาราวกับสิงโตขยับก้าวไปเพื่อหวังตะครุบเหยื่อ

แฟนนิงจ้องมองหน้าชายหนุ่มตัวสูงเขม็ง ดวงตาไหววาบ หัวใจชาหนึบ สมองประมวลการกระทำของเขา อย่างว่องไวและถูกขัดขวางด้วยความหล่อคมที่ผสมกันอย่างลงตัวระหว่างเชื้อพันธุ์เอเชีย ดวงตามุ่งมั่นของเขาจ้องมองมายังเธอราวกับจะกลืนกินร่างแน่งน้อยลงไปทั้งร่าง กลิ่นกายชายหนุ่มที่โชยแตะจมูกหอมอ่อนๆ ราวกับสารกระตุ้นสิ่งที่ซุกซ่อนอยู่ในกายมาช้านานยี่สิบปีกว่าๆ ให้โลดแล่น

สายตาทั้งคู่สบประสานกัน รู้สึกได้ถึงความวาบหวิว สายตาของสิงหราชเลื่อนลงไปยังกลีบปากที่เผย่อค้าง คงเพราะยังประมวลไม่ได้ว่าเขาจะทำอะไรกับเธอก่อนหลัง ที่แน่ๆ ยิ่งกว่าการคาดเดาคือเขาอยากกินเธอ โดยไม่สนไอ้แหวนซังกระบ้วยวงนั้น

“เอ่อ...เล...โอ” น้ำเสียงที่เปล่งออกมาขาดห้วง ขณะร่างบางถอยร่นไปตามการก้าวประชิดของชายหนุ่ม ส้นรองเท้าส้นสูงไปติดกับขอบโซฟาสีแดงตัวยาว

“เรียกชื่อผมได้น่ารักมากเลยล่ะ” ชายผู้รุกเร้ายังมีน่ามาเอ่ยปากชมหญิงสาวซะอีก ในขณะปลายเท้ายังไม่หยุดก้าวตามร่างอรชรที่เปลี่ยนจากยืนเป็นนั่งเพราะหมดหนทางขยับแล้วในตอนนี้

แฟนนิงย่อกายลงพนักที่วางแขนของโซฟา คิดว่าสิงหราชจะหยุดไล่ต้อนเธอ แต่ไม่เขายังคงโน้มกายลงมาหาพร้อมกับคำชมที่ไร้สาระ แม้คิดแบบนั้นหากแต่แก้มเนียนกลับขึ้นสีแดงเรื่อโดยไม่อาจควบคุมได้ มือบางยกดันอกแกร่งโดยอัตโนมัติ ดวงตาไหวระริกกรอกกลิ้งไปมามองริมฝีปากได้รูปของเขาสลับกับดวงหน้า ตอนนี้หญิงสาวรู้สึกได้ถึงความร้อนตรงหน้าแกร่งที่แผ่ซ่านส่งผ่านมายังฝ่ามือบางที่ดันแผงอกแกร่ง

“แฟนจ๋า...ขอจูบได้มั้ย” เขาเอ่ยเสียงพร่าราวคนละเมอ มากกว่าขอจูบจากหญิงสาวที่เพิ่งพบจริงๆ เขาอยากทำอย่างอื่น

“บ้าเหรอ” ฝ่ายคนถูกขอตวาดออกไปด้วยเสียงสั่น แล้วพยายามหยัดกายลุกขึ้น หากแต่ไม่ทันการณ์ใดๆ ร่างสูงใหญ่กลับโถมทับลงบนร่างเธอด้วยความเร็ว แผ่นหลังเนียนเปลือยเปล่าเพราะชุดอวดแผ่นหลัง ติดที่นั่งขณะเดียวกันหญิงสาวขยับเพื่อหนีการคุกคาม หากว่าไม่สะดวกนักด้วยถูกทาบทับด้วยร่างแกร่งของเขา

“ไม่ให้ดีๆ ใช่มั้ยแฟนจ๋า” เพราะอะไรคนอย่างสิงหราชจึงไม่ใส่ใจกับแหวนหมั้นของหญิงสาว ทั้งๆ ที่เป็นเรื่องผิดคุณธรรมเพราะเธอเป็นสมบัติของชายอื่น หากว่าทั้งหมดเพราะหัวใจร่ำร้องเหนือความผิดชอบชั่วดี

“แฟนจ๋า” ช่างเป็นคำที่เสียวซ่านไปถึงก้นของหัวใจ เขาคิดได้ยังไงที่เรียกเธอแบบนี้ ปกติคนสนิทมักเรียกแฟน หรือแฟนนิงเต็มๆ ไปเลย ช่างเป็นชื่อที่ทำให้หัวใจบางจั๊กจี้จนลืมโลก

ใบหน้าหล่อกระชากหัวใจไม่ว่ากับผู้หญิงคนไหนที่ได้ยลโฉมของสิงหราช ก็คงจะหวาดหวั่นป้องกันหัวใจตัวเองไม่ได้ทั้งสิ้น ตอนนี้ใบหน้าเขาค่อยๆ โน้มใกล้เข้ามาทุกที คราวนี้เธอถึงกับกลั้นหายใจไปปิดเปลือกตาแน่น รวมไปถึงอาจลืมหายใจเสียด้วยซ้ำ