บทที่ 2 เพื่อนสนิท(1)
“เส้นเล็กหมูน้ำใสไม่ถั่วงอกหนึ่ง พิเศษลูกชิ้นนะป้า!”
เมื่อมาถึงร้านน้ำแข็งไส ที่เป็นร้านประจำของพวกเขา สินธรก็ ไม่รอช้า มาถึงก็สั่งก๋วยเตี๋ยวก่อนใคร ในขณะที่เพื่อนคนอื่น สั่งแค่น้ำแข็งไส ตาคมเข้มมักจะมองไปที่แม่ค้าจำเป็นเมื่อเธออาสาทำ น้ำแข็งไสให้เพื่อน ลองถ้าเขาสั่งน้ำแข็งด้วยอีกคน ยายนี่ก็คงทำให้เขาถ้วยสุดท้าย แถมใส่น้ำหวานมาน้อย บางครั้งก็ลืมใส่ลูกจาก จนเขา ต้องโวยวาย ที่เป็นแบบนี้เพราะเธอไม่เคยใส่ใจเขานั่นเอง
“กินก๋วยเตี๋ยวตอนนี้ เดี๋ยวก็กินข้าวเย็นไม่ได้หรอก” ภัทรทิรา พูดขึ้น เมื่อยกชามก๋วยเตี๋ยวมาวางให้เด็กหนุ่ม
“เรื่องของเราป้ะ ไม่กินก็อย่าพูดมาก เอามา ไปทำน้ำแข็งให้ด้วย ใส่ลูกจากเยอะ ๆ น้ำแข็งไม่ต้องมาก เอาหวาน ๆ นะ”
“ทำเองเลยไหมล่ะ กินก๋วยเตี๋ยวให้หมดก่อนเถอะ” ภัทรทิรา หันมาเถียง เมื่อโดนคนเรื่องมากใช้งาน
“พูดมาก ไปทำมาเร็ว ๆ” สินธรตอบ แล้วหันมาสนใจชามก๋วยเตี๋ยวตรงหน้าต่อ ก่อนจะอารมณ์เสียเมื่อเห็นว่าลูกชิ้นในชามหายไปหลายลูก
“ใครขโมยลูกชิ้นกู!” เสียงแหบพร่าคำรามลั่น เผ่าเพชรอมยิ้ม ในขณะที่ธาวินทร์ทำท่าทางไม่รู้ไม่ชี้ แต่ปากยังเคี้ยวตุ้ย ๆ เพราะยัด ของกลางเข้าปากไปหลายลูก
“กูถามว่าใคร!” เมื่อสินธรเริ่มเสียงดัง ขโมยก็เริ่มร้อนตัว
“ไอ้เผ่า!” ธาวินทร์ตอบ ทั้ง ๆ ที่หลักฐานแทบจะพุ่งใส่หน้าเจ้าของ
“มึงเอาไปเหรอเผ่า” สินธรมองหน้าเผ่าเพชร พร้อมกับถามด้วยน้ำเสียงปกติ อันที่จริงไม่ต้องถามก็รู้ว่าใครเป็นขโมยตัวจริง เพราะลูกชิ้นยังคาอยู่ในปากขนาดนั้น
“ใครเอาไปกูแช่งให้สอบตำรวจไม่ติด” สินธรไม่ต่อปากต่อคำ แต่กลับแช่งแทน
“ไอ้หมอก! แค่ลูกชิ้นแค่นี้ ถึงกับแช่งกันเลยเหรอวะ” ธาวินทร์โวยวาย
“อ้าว ไหนมึงบอกว่าไอ้เผ่าเอาไปไง” สินธรทำท่าทางไม่รู้ไม่ชี้ พร้อมกับสาวเส้นก๋วยเตี๋ยวเข้าปาก
“เออ! กูกินเอง มึงจะเอาคืนไหมล่ะ จะได้ล้วงให้”
“โอ๊ย! รำคาญ เดี๋ยวกูมานะ โทร. . กลับบ้านแป๊บ” เผ่าเพชรบอกอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะเดินไปที่ตู้โทรศัพท์ที่อยู่ใกล้ ๆ
“ตกลงไอ้เผ่ามันมีนัดกับลุงเพชรจริง ๆ เหรอวะ” สินธรถาม เมื่อเห็นเพื่อนค้นกระเป๋าหาเหรียญเพื่อไปหยอดตู้โทรศัพท์
“อืม... เห็นมันบอกแบบนั้นแหละ”
“เพราะยายวิวคนเดียวเลย ทำให้เผ่าเสียเวลา” สินธรโทษให้เป็นความผิดของภัทรทิรา เพราะถ้ายายนั่นยอมมากับเขา เผ่าเพชรคง ไม่เสียเวลา
“เผ่าไปไหนล่ะ” ภัทรทิราถาม เมื่อกลับมาที่โต๊ะแล้วไม่เจอ เผ่าเพชร
“มันบอกว่าจะไปโทร. หาแฟนมัน” สินธรตอบ รู้สึกสะใจเมื่อเห็นหน้าคนถามซีดลง
“ตกลงเผ่ากับเบญจวรรณ เป็นแฟนกันแล้วเหรอวิน” ภัทรทิราถามธาวินทร์เสียงอ่อย เพราะธาวินทร์เรียนห้องเดียวกับเผ่าเพชร ต้องรู้เรื่องนี้แน่นอน
“งั้นมั้ง” ธาวินทร์ตอบสั้น ๆ เพราะรำคาญภัทรทิราเหมือนกัน ที่มาคอยตามติดเผ่าเพชร พวกเขาอยู่ในช่วงวัยรุ่น แต่ต้องมีภัทรทิรา มาอยู่ในกลุ่มด้วย ชีวิตเลยไม่ค่อยโลดโผนเท่าไร เพราะภัทรทิราคอยจะฟ้องให้พ่อแม่พวกเขารู้
สินธรลอบมองคนที่เอาแต่สับน้ำแข็งในถ้วย ภัทรทิราชอบ เผ่าเพชร ข้อนี้เขารู้ดี รู้สึกสะใจที่เห็นเธอเสียใจ อยากให้เผ่าเพชร เป็นแฟนกับเบญจวรรณจริง ๆ ยายนี่จะได้น้ำตาเช็ดหัวเข่า
ไม่นานเผ่าเพชรก็เดินกลับ ในขณะที่ทุกคนอิ่มกันพอดี มีแต่ภัทรทิราคนเดียวที่ไม่ได้กินอะไร เพราะเอาแต่นั่งคิดเรื่องของเผ่าเพชร
ไม่มีใครพูดอะไร เมื่อต่างคนต่างแยกย้ายไปขึ้นรถของตัวเอง วันนี้ภัทรทิราต้องนั่งซ้อนท้ายสินธรกลับบ้าน เพราะทางบ้านบอกให้ เผ่าเพชรรีบกลับ เด็กหนุ่มจึงแยกกับเพื่อนตรงนี้ ธาวินทร์ก็แยกไป อีกทาง เพราะวันนี้ไม่ต้องตามเผ่าเพชรไปส่งภัทรทิรา
“นั่งดี ๆ ล่ะ รถมันแรง” สินธรบอก เมื่อภัทรทิราเดินมาถึง
รถมอเตอร์ไซค์ที่เขาคร่อมรออยู่
“หมอกไปเถอะ เดี๋ยววิวโทร. ให้คนที่บ้านมารับ”
“เป็นบ้าเหรอ ทางเดียวกันก็ไปด้วยกันนี่แหละ จะทำให้คนที่บ้านเดือดร้อนทำไม” สินธรถามด้วยน้ำเสียงกระด้าง รู้สึกโมโหที่ภัทรทิรา ไม่อยากไปกับเขา
“ก็หมอกเป็นแบบนี้ วิวเลยไม่อยากยุ่งด้วยไง”
“เป็นไงวะ!”
“หมอกเป็นนักเลงไง วิวไม่ชอบ!”
“ทีไอ้เผ่าทำชอบ! ไอ้วินทำชอบ! รักเพื่อนให้มันเท่ากันหน่อยสิ!”
สินธรเริ่มเสียงดัง เพราะไม่พอใจที่ภัทรทิราเรื่องมาก
“ใครทำวิวก็ไม่ชอบทั้งนั้นแหละ!” ภัทรทิราเถียง
“ชอบไอ้เผ่าใช่ไหม!” อยู่ ๆ สินธรโพล่งคำนี้ออกมา
“อะไรนะ!” ภัทรทิราตกใจ เมื่อสินธรถามมาแบบนี้
“ชอบไอ้เผ่าใช่ไหม” สินธรถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง ดวงตาคมเข้มจ้องหน้าภัทรทิราเขม็ง
“จะบ้าเหรอ ใครจะคิดแบบนั้น” ภัทรทิราเถียง แต่ไม่ยอมสบตาเด็กหนุ่ม
“โกหก! คิดว่าเราไม่รู้เหรอ ว่าวิวคิดอะไรอยู่”
“วิวจะกลับบ้านแล้ว หมอกจะไปส่งวิวไหม” ภัทรทิราตัดบท เพราะไม่อยากให้สินธรคาดคั้นอะไรไปมากกว่านี้
“ขึ้นมาสิ” สินธรก็ไม่เล้าหลือ เพราะรู้ว่ายังไงภัทรทิราก็ไม่ยอมรับ
รถมอเตอร์ไซค์ Rc80 คันงามบิดออกไปจากหน้าร้านก๋วยเตี๋ยวอย่างแรง เมื่อคนขับรู้สึกไม่พอใจคนที่นั่งซ้อนท้าย
ภัทรทิรายอมซ้อนท้ายสินธรมาดี ๆ มือบางเกาะกระเป๋าไว้ ทั้งสองข้าง ไม่ยอมกอดเอวคนขับ สินธรยกยิ้มมุมปากให้กับอาการ ของเธอ… ทีตอนซ้อนท้ายไอ้เผ่ากอดเอวมันซะแน่นเลยนะ
ช่วงนี้ต้นคูนที่ขึ้นข้างทางพากันออกดอกจนเหลืองไปทั้งต้น สลับกับสีม่วงของดอกตะแบกที่พากันออกดอกจนม่วงไปทั้งต้นเช่นกัน ทำให้สองข้างทางดูร่มรื่นสวยงาม
