บทที่ 38 บทที่ 38

“ฮือ...ฮือ...” ลำแขนเรียวบางรัดต้นคอหนา กดให้ร่างกำยำที่พยุงตัวขึ้นเพราะกลัวเธอจะหนัก ให้ทิ้งน้ำหนักลงมาที่เธอทั้งตัว ตอนนี้เธอรับเขาไหว ไม่ว่าจะให้นอนท่านี้นานแค่ไหน เธอก็รับเขาไหวดูเหมือนมีกำลังเพิ่มขึ้นอีกมากมายก่ายกองรวมอยู่ในตัวเธอ แต่เธอขอร้องไห้ให้สาแก่ใจ น้ำตาที่กำลังรินไหลราวทำน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ