บทที่ 10 ล้วนใส่ใจ

“ต่อให้อีกสิบปี จับตาไว้” พูดแล้วก็อดที่จะหวั่นเกรงไม่ได้หากองค์ชายใหญ่เหอตงหยวนต้องอยู่ที่นี่อีกสิบปีเขาคงต้องประสาทเสียเป็นแน่แท้ในเมื่อจิตใจของเขาไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เฝ้าคิดถึงภาพยามที่ประมือกันนั้นเนื้ออุ่นในอ้อมกอดดวงตากลมโตใบหน้าเหง้ายามที่พลาดท่าแก่เขา สะบัดหัวไปมาในชีวิตผู้คนหนึ่งความจริงม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ