บทที่ 14 กับบุรุษทำไมต้องสั่นไหวหนอใจข้า

“แม่นางเจ็บมากไหม” พยายามกลบเกลื่อนจิตใจที่สั่นไหวใจเต้นแรงเร็วนั้น แต่กลับกลายเป็นเผลอใช้น้ำเสียงแสดงความห่วงใยและแววตาอ่อนโยนตามแบบของบุรุษที่สมกับเป็นบุรุษโดยแท้ เจียวซือกับยิ่งเขินอายเมื่อต้องอยู่ในอ้อมแขนของบุรุษที่องอาจและใบหน้าคมคายเช่นนี้ตากลมโตจับจ้องที่ใบหน้าของจิ่นเกอไม่ยอมหันเหสายตาไปทาง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ