บทที่ 10 10

รสิกายังกุมมีดเล่มเล็กในมือแน่นทั้งที่รู้ว่าตอนนี้เธอเป็นฝ่ายเสียเปรียบและยิ่งเป็นการบันดาลโทสะแก่คนตัวใหญ่ที่มองมาด้วยแววตาดุกร้าวอย่างจะฉีกเธอออกเป็นล้านชิ้น ดอมมินิคขบกรามเข้าหากันจนนูนเป็นสัน รสิกากล้าตอบโต้เขาได้ถึงขนาดนั้นเขาจะไม่มีทางอภัยให้เธออีกซ้ำสอง

“คิดจะฆ่าผมงั้นหรือ คุณกล้ามาก!”

เขาค...