บทที่ 7 ตำแหน่งนางบำเรอ

ถ้าเป็นคนที่มีหัวใจสักนิด ฟังลูกที่เลี้ยงมาตั้งแต่เกิด ถึงแม้ไม่ใช่สายเลือดก็ตาม ยอมทำเพื่อเขาขนาดนี้ คงคิดได้ แต่ผีการพนันอย่างทัตเทพ กลับยิ้มเยาะในใจ ที่ลลิลเชื่อในการแสดงของเขา

เมื่อได้คำตอบที่สมใจแล้ว ชายวัยกลางคน พาร่างที่เปื้อนเลือด ขึ้นไปชั้นสองของบ้าน เพื่อโทรศัพท์ไปยังลูกชายเจ้าของบ่อน

“ว่าอย่างไรล่ะครับ ลูกหนี้ที่รัก” ปลายสายส่งเสียง

“ลูกสาวผมจะไปเป็นเมียคุณ ตามข้อเสนอ” ทัตเทพเข้าเรื่องทันที

“เข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า นางบำเรอไม่ใช่เมีย” ติณห์พูดกึ่งหัวเราะในลำคอ

“นางบำเรอก็นางบำเรอ เอาเป็นว่าผมต้องเอาลูกสาวไปส่งคุณที่ไหน เมื่อไหร่”

“คืนพรุ่งนี้ที่บ่อน บอกลูกสาวแกด้วยว่า นางบำเรอจะต้องอยู่ในที่ ที่ฉันจัดไว้ให้ เธอจะไม่ได้ออกไปไหนถ้าฉันไม่อนุญาต” เจ้าหนี้บอกเงื่อนไข

“ทำไมต้องขนาดนั้นครับ นั่นมันติดคุกแล้ว” ทัตเทพทักท้วง

“ฉันจะแน่ใจได้ยังไง ว่าแกกับลูกสาวจะไม่ทำอะไรที่เป็นการหักหลังฉัน แต่ถ้าไม่เอาก็ได้นะ ก็ไปหาเงินมาใช้หนี้ให้หมดทั้งต้นทั้งดอก ” คนพูดตะคอกเสียง

“ได้ครับๆ แต่ผมขออะไรหน่อย ช่วยบอกลูกสาวผม ว่าหนี้ทั้งหมดแม่เขาเป็นคนมายืม ผมขอแค่นี้แหละ” ทัตเทพขอร้อง

“นี่ชั่วขนาดไปหลอกลูกเลยเหรอ ได้สิ ไม่ต้องกังวล ว่าลูกสาวจะรู้ความจริงที่แสนเลวของพ่อหรอก” ติณห์ด่าอย่างเต็มปาก

เมื่อตกลงกันเรียบร้อย ทัตเทพจึงบอกข้อตกลงต่างๆให้ลลิลรู้ตัว และเตรียมตัว ที่จะต้องไปอยู่ในตำแหน่งนางบำเรอตั้งแต่คืนพรุ่งนี้

“พ่อมันเลวจริงๆ ที่หาเงินไม่ได้” ทัตเทพตบหน้าตัวเอง

“ไม่เอาค่ะพ่อ อย่าทำร้ายตัวเองแบบนี้ ลลิลเต็มใจ พ่ออยู่คนเดียวแล้วดูแลตัวเองนะคะ มีเงินเมื่อไหร่ค่อยไปไถ่ตัวลูกออกมา ลูกอยู่ที่นั่นก็จะดูแลตัวเองให้ดี พ่อไม่ต้องคิดมากนะ”

หญิงสาวสวมกอดผู้ชายที่เธอคิดว่าเขาเป็นพ่อแท้ๆ ด้วยหัวใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักที่สุดแสนจะบริสุทธิ์ รักอย่างไม่มีข้อแม้ รักอย่างไม่มีเงื่อนไขใดๆ

ทัตเทพคิดในใจ เขาจะไม่ได้อยู่คนเดียวเสียหน่อย เมื่อลลิลจะถูกเอาไปขังไว้ ไม่ให้ออกมาภายนอก เขาก็จะเอาแก้วตากับลูก เข้ามาอยู่ที่บ้านหลังนี้ทันที เขารอวันนี้มานานแสนนาน ที่จะได้อยู่พร้อมหน้ากัน เขาต้องขอบคุณติณห์เสียด้วยซ้ำ ที่ช่วยหาทางออกให้เขา

“พ่อคะนี่มันบ่อนไม่ใช่เหรอคะ ทำไมเรามาที่นี่” เมื่อถึงที่ ที่ทัตเทพต้องเอาลูกสาวมาส่ง หญิงสาวก็แปลกใจ เพราะที่นี่มันคือบ่อน

“ไอ้เจ้าหนี้มันเป็นเจ้าของบ่อนด้วย กลางคืนมันก็อยู่ที่นี่แหละ” ผู้เป็นพ่ออธิบาย

“พ่อคะ ทำไมคนที่นี่มองพ่อเหมือนรู้จักเลย พ่อเคยมาเล่นที่นี่หรือเปล่าคะ”

เมื่อเห็นสายตาของกลุ่มผู้คนที่กำลังเล่นการพนัน หันมามองบิดาเธอแล้วส่งยิ้มอย่างทักทาย ลลิลรู้สึกแปลกใจ เหมือนคนที่นี่รู้จักพ่อเธอเกือบทุกคน

“ก็ต้องรู้จักสิ ที่นี่มีแต่พวกนักธุรกจมาเล่น หลายคนพ่อก็เคยติดต่อเรื่องงานด้วย พ่อไม่มาเล่นหรอกพวกการพนัน ลูกก็รู้ วันๆพ่อทำแต่งาน จะเอาเวลาที่ไหนมาทำตัวแบบไอ้คนพวกนี้”

“ค่ะพ่อ” หญิงสาวเชื่อในสิ่งที่บิดาพูด

“มาพบคุณติณห์ นัดไว้แล้ว” ทัตเทพบอกกับฤทธิ์ มือขวาของเจ้าหนี้ที่เขามาหา

“มากันแล้วเหรอ ไหนขอชมความงามหน่อยสิ” ติณห์ส่งเสียงดังออกมาจากห้องทำงานก่อนที่เขาจะได้เจอกับนางบำเรอของเขา

“นี่ลลิลลูกสาวผม” ทัตเทพโอบเอวลูกสาวก่อนดันตัวไปข้างหน้า

ติณห์เคยได้ยินมาว่า ทัตเทพมีลูกสาวสวย แต่เขาก็ไม่คิดว่าจะสวยขนาดนี้ ส่วนลลิลก็จินตนาการไว้ล่วงหน้า ว่าคนที่เธอจะต้องมาเป็นนางบำเรอให้เขา คงเป็นชายแก่ตัณหากลับ แต่คนที่ยืนอยู่ข้างหน้าเธอ กลับเป็นชายหนุ่มหน้าตาดี จนถึงขั้นที่เรียกได้ว่าดูดีตั้งแต่หัวจรดเท้า

“งานดีจริงๆ สมคำเล่าลือ” ชายหนุ่มเดินมาใกล้กับหญิงสาว ที่มองจ้องอย่างอยากจะกินเลือดกินเนื้อเขา

“ถ้าอย่างนั้น ผมไปก่อนนะครับ ฝากดูแลลูกสาวผมด้วย” ทัตเทพทำท่าเร่งรีบ

“ไม่ต้องห่วง จะดูแลตั้งแต่หัวจนถึงเท้า ทุกซอกทุกมุม” ไม่ใช่แค่คำพูด แต่สายตาของชายหนุ่ม มองไปทุกซอกทุกมุมของสาวสวยตรงหน้า

“พ่อคะ ดูแลตัวเองดีๆนะคะ ลลิลเป็นห่วงพ่อนะ” น้ำตาไหลอาบสองแก็มใสเหมือนสายฝนที่หล่นลงสู่พื้นดิน

ทัตเทพไม่ตอบอะไรสักคำ แต่กลับรีบเดินหันหลังออกจากห้องทำงานของเจ้าหนี้ออกไป ภาพความรักที่ลลิลแสดงกับทัตเทพ มันยิ่งทำให้ติณห์รู้สึกเกลียดลูกหนี้คนนี้มากขึ้น ขนาดลูกตัวเองยังทำได้แบบนี้

“หยุดร้องไห้ได้แล้ว พ่อของเธอเขาไม่ได้อาลัยอาวรณ์อะไรเธอนักหรอก” ติณห์พูดขณะเดินไปที่โต๊ะเพื่อหยิบกุญแจรถ

“คนอย่างคุณไม่มีทางเข้าใจหรอก” หญิงสาวหันไปเถียง

“เข้าใจว่าไง เข้าใจว่าพ่อเธอเป็นห่วงและรักลูกสาวมาก ขนาดยอมให้มาเป็นนางบำเรอขัดดอก เธอมันโง่จริงๆหรือแกล้งโง่” ชายหนุ่มสมเพช

“คุณหมายความว่ายังไง” ลลิลสงสัยในสิ่งที่ชายหนุ่มร่างสูงพูดกับเธอ

“ตามมา เดี๋ยวจะไปบ้านที่เธอต้องอยู่”

ติณห์ไม่อธิบายแต่เขาเดินนำหน้าหญิงสาว มาที่รถหรูของเขาที่จอดอยู่หน้าบ่อน เขาคว้ากระเป๋าเสื้อผ้าจากมือของหญิงสาว โยนไว้ด้านหลังรถอย่างไม่สนใจ