บทที่ 271

เฟิงชิงหยางโบกพักในมือเล่น ดวงตาดอกท้อยิ้มหยีลง "องครักษ์โม่ยกยอกันเกินไปแล้ว อันที่จริงคนที่เก่งที่สุด คือหวางเฟยต่างหาก หากไม่ใช่เพราะนางใจเย็น ช่วยรักษาท่านอ๋องด้วยฝีมือการแพทย์ที่เลิศล้ำ ต่อให้พวกข้าทำมากแค่ไหนก็คงไม่ได้ผล"

จือโม่ได้ยินเฟิงชิงหยางกล่าวชมคนในอุดมคติของตนเอง ก็พูดอย่างตื่นเต้น "ใช...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ