บทที่ 433

เยี่ยมเลย ในที่สุดตัวซวยจะไปแล้ว

หนิงอวิ้นหยูวยิ้มหน้าบานทันที ดีใจสุด ๆ

ซือจ้านเหยียนเห็นท่าทางดีใจเพราะเขาจะไป ก็ยิ่งเกิดเพลิงโกรธขึ้นภายในใจ

เขาสะบัดแขนเสื้อนิ่ง ๆ หมุนตัวเดินไป

“ท่านอ๋อง ช้าก่อน” ในเวลาหยุนเอ๋อร์รีบหยิบร่มหนึ่งคันยื่นให้ซือจ้านเหยียน “ข้างนอกฝนตก ท่านอ๋องใช้ร่มเถิดเจ้าค่ะ”

ซือจ้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ