บทที่ 509

"เมื่อสักครู่ข้ายอมจ่ายห้าสิบตำลึงก็ดีแล้ว ถึงเวลาเอาไปขายให็พวกขุนนางผู้สูงศักดิ์ ขายร้อยห้าสิบตำลึง อย่างน้อยก็ได้กำไรหนึ่งร้อยตำลึง"

ถึงแม้หนุ่มชาวนาได้ยินคนเหล่านั้นเสนอราคา เขาก็ไม่หวั่นไหว เขาเดินตามหนิงอวิ้นหยูวอย่างซื่อสัตย์แล้ว

เขารู้สึกว่าแม่นางคนนี้ น่าเชื่อถือกว่ากลุ่มผู้ชายแก่เหล่านี้เย...