บทที่ 55

หนิงอวิ้นหยูวเองก็มองเขากลับไปอย่างเย็นชา คิดว่านางไม่รังเกียจเขาเหมือนกันหรือไง?

ซือจ้านเหยียนคิดไม่ถึงเลยว่าจะได้เห็นแววรังเกียจที่ส่อออกมาจากดวงตาของหนิงอวิ้นหยูว ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน

เขาพลันเอ่ยอย่างเย็นชา "เวลามีจำกัด เราจะขี่ม้าไป"

หนิงอวิ้นหยูวเหลือกตา ถ้าเขาไม่มัวแต่ชักช้า ป่า...