บทที่ 92

หนิงอวิ้นหยูวกลัวว่าซือจ้านเหยียนจะสาดอาวุธใส่ นางจึงรีบเดินออกมา โบกมือให้ทั้งสองคนด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วน "โทษที ข้าไม่ได้ตั้งใจมาอยู่ตรงนี้นะ ข้าก็แค่เดินผ่าน เห็นพวกเจ้ากำลังคุยกันอยู่ ข้าจึงไม่อยากรบกวนพวกเจ้าถึงได้..."

หลบหลังต้นไม้

เมื่อซือจ้านเหยียนเห็นหนิงอวิ้นหยูว ใบหน้าก็ดำทะมึนเหมือนพายุ...