บทที่ 1 บทนำ

ห่างออกไปยังดินแดนแห่งป่าเขตแดนที่มีความแห้งแล้งล้อมรอบแต่ไม่มีผู้ใดคาดคิดว่ายังมีหนึ่งเผ่าที่เต็มไปด้วยความอุดมสมบูรณ์ซ่อนอยู่ภายใน กับดักมากมายห้อมล้อมหลายต่อหลายสิบขั้นกว่าจะมายัง ‘เผ่าอินทรีย์’ ขึ้นชื่อว่าเป็นโจรก็ไม่ใช่ เป็นพรรคก็ไม่เชิง ปกครองด้วยหัวหน้าใหญ่เพียงผู้เดียว คุณสมบัติของผู้ที่เข้าเผ่าอินทรีย์ได้คือ...ไร้หัวใจ

ฟู่!!!

เปลวเพลิงลุกโชติในยามอาทิตย์อัสดงชายหน้าคมเข้มร่างกายกำยำนั่งชันเข่าอยู่บนโต๊ะในมือถือไหสุรายกซดอย่างกระหายก่อนโยนเข้ากองไฟทำให้ไฟลุกโชนดุจเชื้อเพลิง สายตาแข็งกร้าวเหลือบมองหญิงงามนุ่งน้อยห่มน้อยย่างกายเข้ามาดุจธิดาสวรรค์

“ว่ามาทีละเรื่อง” ชายหนุ่มเอามือลูบคางหันกลับมาจ้องไฟที่ระอุร้อนแรงอย่างพึงพอใจ

“การเจรจาเป็นไปตามคาดหมาย”

“หึ บัลลังก์โลหิต” น้ำเสียงเย้ยหยันเอ่ยกลับทันที

“ส่วนอีกเรื่อง” หญิงงามหยุดมองหน้าชายตรงหน้าดูปฏิกิริยาตอบสนองที่ส่งมาทันทีโดยไม่รีรอ ชายหนุ่มขมวดคิ้วจ้องหน้ากลับอย่างดุดัน

“ข้าส่งคนไปคุ้มกันนางเรียบร้อยแล้ว ต่อให้ราชวงศ์หน้าไหนคิดครอบครองก็...ไม่...มี...ทาง” หญิงงามแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ส่งหาผู้ฟังที่ยกมุมปากรับอย่างรู้กัน

“รายงานข้าทุกเวลาไม่ว่านางจะสุขหรือทุกข์”

“ให้พากลับตอนนี้ยังได้”

“ไม่ ไม่ได้! พวกมันล้างจิตใจนางจนลืมสิ้นความสัมพันธ์ ข้าต้องการให้นางยอมรับข้าจากใจจริง” ชายหนุ่มก้าวลงจากโต๊ะเดินมายืนอยู่หน้ากองไฟยื่นมือปัดเปลวเพลิงเล่นแววตามุ่งมั่น

“ไม่ใช่ปัญหา ข้าจัดให้ได้” หญิงงามเหยียดยิ้มหยิบแส้ที่พันด้วยลวดเป็นปมแหลมหลายข้อสะบัดเขี่ยกองไม้ในเปลวเพลิงให้กระแสไฟลุกโชติ ชายหนุ่มมองเพลิงลุกท่วมเหนือหัวอย่างพึงพอใจ

“อีกไม่นานครอบครัวเราจะกลับมาอบอุ่นอีกครั้ง ฮวาเจิน…” ชายหนุ่มรำพึงเอ่ยเสียงแผ่วเบายื่นมือกำเพลิงไฟก่อนชักกลับแพมือออกไออุ่นคละคลุ้งอยู่ในมือ หญิงงามเดินเข้ามายืนข้างๆ หลังจากเก็บแส้ไว้ข้างเอวเปลียนเป็นหยิบขลุ่ยที่ทำด้วยไม้ขึ้นมาเป่าเคล้าคลอเพลิงไฟ