บทที่ 111 ป่าดำกับดวงตาที่จ้องมองอยู่ตลอดเวลา

หลังจากกินมื้อเช้าแล้วทุกคนเตรียมตัวออกเดินทาง หยางเสี้ยวเก็บของเข้าถุงเฉียนคุน จางหยางตกใจจนหน้าซีด พาลคิดไปเองว่าที่เขาเดินทางมาด้วยนี่ใช่คนหรือไม่ ถึงแม้ว่าจะตกใจสงสัยแต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร ยังคงเงียบและเดินแบกตะกร้าไผ่สานตามหลังคนอื่นไป

ป่าดำนั้นเพราะแสงจากดวงอาทิตย์ส่องลงมาไม่ถึง ทำให้ดูมืดครึ...