บทที่ 3 หย่าร้าง
ศรันภพมาพบอนิรุจเช้าวันถัดมา ชายหนุ่มไม่รอช้า เพราะกลัวพี่สาวเปลี่ยนใจ ขึ้นชื่อว่ารักอะไรก็เปลี่ยนแปลงได้ทั้งนั้น ยิ่งเป็นคนที่รักมากอย่างตวงรัก ที่ให้อภัย อนิรุจซ้ำ ๆ จนกลายเป็นความเคยชิน บางครั้งเขาเองยังคิดว่าพี่สาวเป็นกระเบื้องที่ถูกเลือกเพราะความอดทน
อนิรุจแสดงอาการไม่พอใจออกมาอย่างเห็นได้ชัดเมื่อรู้ว่าน้องเมียมาขอพบ คงไม่พ้นเรื่องเดิม ๆ ศรันภพคงมาขอร้องให้เขากลับบ้าน พร้อมกับคำขู่ อยากจะบอกเหลือเกินว่านอกจากความงี่เง่าของพี่สาวแล้ว ความหัวหมอของน้องก็ทำให้เขาเบื่อหน่ายจนไม่อยากกลับไปที่บ้านหลังนั้นอีก ตวงรักคงเอาความเจ็บป่วยมาอ้าง เพื่อให้เขากลับไป
“สวัสดีครับคุณอนิรุจ” ถ้อยคำที่ศรันภพใช้ห่างเหินจนคนฟังสัมผัสได้
“ฝากบอกตวงรักด้วยนะว่าฉันจะกลับก็ต่อเมื่ออยากกลับ” อนิรุจบอกกับน้องเมีย เพราะคิดว่าศรันภพมาที่นี่เพราะตวงรักใช้ให้มาตามเขากลับบ้าน
“ผมทราบครับว่าคุณไม่อยากกลับบ้าน และไม่อยากใช้ชีวิตกับพี่สาวผมอีกแล้ว วันนี้ผมมาพบคุณในฐานะทนายความของพี่ตวงครับ ไม่ใช่ฐานะน้องเมีย นี่ครับใบหย่า แค่เซ็นชื่อลงไปในช่องนี้ อิสรภาพก็เป็นของคุณ ทีนี้คุณจะไปไหน จะมีใคร หรือทำอะไร ก็เรื่องของคุณเถอะครับ เซ็นเลยครับ” เหมือนถูกค้อนทุบหัว เมื่อฟังศรันภพพูดจบประโยค ตาคู่คมมองกระดาษที่ศรันภพยื่นมาให้อย่างไม่เชื่อสายตา มีลายเซ็นของตวงรักอยู่ในนั้นแล้ว
“ตลกว่ะ ที่ทำเนี่ยพี่สาวนายรู้หรือยัง เดี๋ยวก็วิ่งร้องไห้
ขี้มูกโป่งมาอีกหรอก”
“หยุดดูถูกพี่สาวผม แล้วเซ็นชื่อลงไปซะ จะได้รู้ว่าเอกสารนี้เป็นของจริงหรือเปล่า” เพราะความรักที่พี่มีให้เขา จึงทำให้อนิรุจดูถูก คงคิดว่าตวงรักขาดเขาไม่ได้สินะ
“คิดว่าตัวเองเป็นแกนกลางของโลกเหรอครับ อย่าช้าเลย เพราะถ้าพี่ตวงเปลี่ยนใจฟ้องชู้ขึ้นมา จะทำให้สุดที่รักของคุณลำบากไปด้วย อยากได้มากไม่ใช่เหรอใบหย่าเนี่ย รีบเซ็นสิ”
“เล่นอะไรของนาย ฉันไม่สนุกด้วยนะ”
“เอกสารชัดเจนขนาดนี้ คุณยังคิดว่าเล่นอีกหรือ พี่ตวงเขาหย่าให้คุณ อะไรก็ตามที่เป็นสินสมรส เธอสั่งให้ขายแล้วเอาเงินมาแบ่งกัน” อนิรุจหยิบกระดาษตรงหน้าขึ้นไปอ่านให้แน่ใจ ตวงรักขอหย่ากับเขาเป็นไปได้อย่างไร ที่ผ่านมาพอได้ยินคำว่าหย่า ตวงรักก็แทบดิ้นตาย แล้ววันนี้มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมเธอถึงส่งเอกสารมา
“รีบเซ็นเถอะครับ ผมเสียเวลามามากแล้ว”
“แน่ใจนะว่าถ้าฉันเซ็นจริง ๆ พี่สาวนายจะไม่ตาย!”
“คุณต่างหากที่จะตาย!...”คำพูดที่เหลือค้างไว้แค่ริมฝีปาก เมื่อศรันภพเกือบหลุดเรื่องหลานออกมา
“หมายความว่าไง!”
“หมายความว่า คุณต่างหากที่จะต้องตายเพราะพี่ตวงไม่เอาคุณแล้ว!”
“นี่นายยังคิดว่าฉันรักพี่สาวนายมากสินะ”
“ผมรู้ว่าคุณหมดรักพี่ตวงนานแล้ว คนทั้งโลกก็รู้ มีเพียงพี่ตวงคนเดียวเท่านั้น ที่ยังคิดว่าคุณยังรักเธออยู่ ตามความต้องการของคุณครับ อยากหย่าพี่ตวงก็หย่าให้แล้ว อย่าเล่นแง่อีกเลยครับ คุณเองก็รอวันนี้มานาน พวกเราคืนอิสรภาพให้คุณ
คุณจะได้เปิดตัวคนที่คุณรักสมใจ ยินดีด้วยนะครับ” ยื่นมือมาตรงหน้า พร้อมกับทำท่าทางยียวน ถึงจะไม่อยากเชื่อแต่อนิรุจก็ต้องเชื่อ เพราะในกระดาษแผ่นนั้นระบุมาอย่างชัดเจนว่าตวงรักต้องการหย่ากับเขา เป็นไปได้ยังไง
“ได้ฉันจะเซ็นให้นาย ถ้าพี่สาวนายดิ้นตายอย่าหาว่าฉันใจดำนะ!”
“พี่ตวงไม่ทำอย่างนั้นแน่นอนครับ กลับกันคุณต่างหากที่จะต้องไปดิ้นตายตรงหน้าเธอ เตือนก่อนนะครับถ้าไปหอนที่บ้านโดนน้ำร้อนนะครับ”
“ไอ้ตาม!”
“กรุณาให้เกียรติผมด้วยนะครับ ผมศรัณภพ ทนายความคุณตวงรัก ไม่ใช่ไอ้ตามน้องเมียคุณอีกต่อไป!”
อนิรุจเซ็นชื่อลงในกระดาษแผ่นนั้น ก่อนจะดันกลับมาให้ศรัณภพอย่างแรง ศรัพภพหยิบขึ้นมาอ่าน เมื่อเห็นลายเซ็นของอนิรุจก็ยิ้มออกมาด้วยท่าทางกวนโมโห
“ขอบคุณนะครับ” ง่ายเหมือนที่เขาคิดเอาไว้ เพราะอนิรุจอยากหย่าใจจะขาด ไม่เหลือแม้แต่เยื่อใย นอกจากจะไม่ถามถึงพี่สาวเขาแล้ว คำพูดของอนิรุจมีแต่ดูถูกถากถาง ไม่รู้ว่าที่ผ่านมาตวงรักทนกับคนแบบนี้ได้ยังไง
“ยินดีด้วยครับพี่ตวง” แสดงความยินดีกับพี่สาวในใจ ต่อไปนี้ตวงรักจะไม่เจ็บปวดอีกแล้ว มีสามีแบบนี้ไม่มีดีกว่า ไม่ว่าตวงรักจะตัดสินใจอย่างไร จะมีครอบครัวอยู่ข้าง ๆ เสมอ เขาพร้อมจะดูแลช่วยเหลือพี่สาว สีตะลาก็เช่นกัน
ศรัพภพออกไปจากห้องทำงานของอดีตพี่เขยด้วยความโล่งใจ อยากรู้เหลือเกินว่า ถ้าอนิรุจรู้ว่าตวงรักท้องจะเป็นอย่างไร ถ้าวันนั้นมาถึงจริง ๆ ทุกอย่างก็สายเกินไปแล้ว ร้อยพันครั้งที่ตวงรักให้อภัยเขา เเต่อนิรุจก็เลือกที่จะเดินทางนี้ ทนจนดูไร้ค่า ก็คงเป็นตวงรักนี่แหละ เขาจะทำให้ของตายที่อนิรุจคิดว่าไร้ค่า กลับมามีชีวิตอีกครั้ง สาบานเลยว่าอนิรุจจะต้องเจ็บปวดกว่าที่พี่สาวเขาเจอร้อยเท่าพันเท่า
