บทที่ 7 ตอนที่7.ทะเลาะ
"ไปไหนมาคะ เลขาบอกว่าคุณออกจากบริษัทตั้งแต่บ่ายสอง ทำไมเพิ่งกลับบ้าน" คำถามที่ได้ยินทำให้อนิรุจแสดงท่าทางไม่พอใจออกมาอย่างชัดเจน ตั้งแต่รู้ว่าตวงรักท้อง วีนัสก็หาเรื่องทะเลาะกับเขาทุกวัน หวาดระแวงและคอยจับผิดเขาสารพัด ไม่ว่าเขาจะไปทำอะไรที่ไหน จะต้องมีประเด็นให้ทะเลาะกันทุกวัน วันนี้ก็เช่นกัน เขาออกไปพบลูกค้า ก่อนจะเลยไปหาตวงรัก เรียกว่าไปหาคงไม่ถูกเพราะเขาทำได้แค่เพียงมองผ่านรั้วบ้านเท่านั้น คนที่บ้านหลังนั้นไม่ต้อนรับเขา โดยเฉพาะศรัณภพเจอกันทีไรต้องปะทะฝีปากกันทุกครั้งไป
"ผมออกไปพบลูกค้ามาน่ะ"
"คุณออกจากร้านอาหาร ตั้งแต่สี่โมงเย็น นี่สามทุ่มแล้วนะคะ คุณไปไหนมา"
"รู้ขนาดนี้แล้วก็ไม่น่าถามนะ"
"คุณไปหานางตวงมาใช่ไหม!"
"ใช่ผมไปบ้านตวงมา คุณรู้อะไรไหม คนที่บ้านนั้นไม่แม้จะเปิดประตูให้ผม เอาน้ำร้อนสาดเหมือนผมเป็นตัวเชื้อโรค"
"แต่คุณก็ยังไป! ถ้าอาลัยอาวรณ์มันมากก็กลับไปหามันเลยสิคะ มาอยู่กับฉันทำไม!"
"รู้อะไรไหมวี สิ่งที่ผมเกลียดที่สุดก็คือ ความงี่เง่าไร้เหตุผลนี่เเหละ"
"ใช่สิฉันมันงี่เง่า มันน่ารำคาญ แล้วคุณมาเอาฉันทำเมียทำไม"
"เมื่อก่อนคุณไม่เป็นแบบนี้ไงวี"
"ใครจะดีเท่าอดีตเมียคุณล่ะ ทำไมคะพอรู้ว่านางตวงมันท้อง เลยอยากไปคืนดีกับมันใช่ไหม"
"ใช่ผมอยากกลับไป อยากกลับไปใจจะขาด แต่ตวงไม่เอาผมแล้ว"
"คุณรุจคุณพูดแบบนี้ได้ยังไง ฉันเป็นเมียคุณนะ!" วีนัสโวยวายเมื่อนิรุจพูดประโยคนี้ออก
"รู้อะไรไหมวีว่าทุกวันนี้คุณเป็นยังไง ว่างมากก็หาอะไรทำ ไม่ใช่มาจับผิดผมแบบนี้"
"ใช่สิฉันมันงี่เง่า มันน่าเบื่อ ถ้าคุณทำตัวดี ๆ ซื่อสัตย์กับฉัน ฉันจะเป็นแบบนี้ไหม"
"ตรงไหนที่บอกว่าผมไม่ซื่อสัตย์กับคุณ"
"คุณไปหานางตวงทุกวันคิดว่าฉันไม่รู้เหรอคะ"
"ที่ผมไปหาเขาเพราะต้องการคุยกับเขาเรื่องลูก ผมอยากช่วยเขาเลี้ยงลูก"
"ไม่ต้องเอาลูกมาอ้างหรอกค่ะ ใจจริงคุณก็อยากกลับไปคืนดีกับมัน!"
"คุณเป็นคนแบบนี้ตั้งแต่ตอนไหนกัน วีนัส"
"ทำไมคะฉันเป็นแบบไหน คุณก็ดีแต่โทษคนอื่น เคยมองตัวเองบ้างไหม" อนิรุจโกรธจนหน้าชาเมื่อได้ยินประโยคนี้ วีนัสเปลี่ยนไปมากจริง ๆ เมื่อก่อนเธอน่ารักอ่อนหวานและเอาใจเก่ง จนเขาคิดว่าเธอคือคนที่เข้าใจเขามากที่สุด
"ถ้าคุยกันไม่รู้เรื่องก็ไม่ต้องคุย เพราะคุณเป็นแบบนี้ไงผมถึงไม่อยากกลับบ้าน" วีนัสโกรธจนตัวสั่นเมื่ออนิรุจพูดออกมาแบบนี้ เพราะเธอแย่งเขามา เลยหาความสุขไม่ได้ ที่เธอต้องกลายเป็นคนหวาดระแวงก็เพราะกลัวเขาไปมีคนอื่น กลัวเขากลับไปคืนดีกับตวงรัก ที่เธอเป็นแบบนี้ก็เพราะอนิรุจไม่เคยให้ความมั่นใจกับเธอเลย เขาไม่จดทะเบียนสมรสและไม่ยอมมีลูกกับเธอ แล้วจะให้เธอเอาความมั่นคงมาจากไหน ในเมื่อเขาทำเหมือนกับว่าพร้อมจะไปจากเธอทุกวัน
"มีอะไรคุยกันพรุ่งนี้นะ วันนี้ผมเหนื่อย"
"พรุ่งนี้! พรุ่งนี้! อีกแล้ว พอพรุ่งนี้คุณก็ไม่คุย!"
"แล้วคุณจะเอาอะไรจากผมอีก ไม่กลับก็ทะเลาะกัน พอกลับมาก็หาเรื่องทะเลาะกันได้ทุกวัน ผมเบื่อ!"
"คิดว่าคุณเบื่อเป็นคนเดียวเหรอคะ ฉันก็เบื่อ!"
"ถ้าอยู่ด้วยกันแล้วลำบาก เราลองแยกกันดูไหมวี"
"นี่คุณกำลังจะเลิกกับวีใช่ไหม"
"ไม่ใช่วี ผมแค่อยากให้เราแยกกันอยู่สักพัก"
"คุณจะกลับไปหามันใช่ไหม! ฉันไม่ยอมหรอกนะ!" อนิรุจพูดแบบนี้ยิ่งทำให้วีนัสโวยวายหนักขึ้น
"คุณรู้จักตวงรักน้อยไปวี อะไรที่เธอทิ้งแล้วเธอจะไม่เก็บกลับมาอีก ต่อให้ผมอยากกลับไปมากแค่ไหนเธอก็ไม่เอาผม!" เขาเองก็เพิ่งรู้ว่าตวงรักใจแข็งมากแค่ไหน เขาเฝ้าตามง้อเธอทุกวัน แต่เธอก็ไม่ใจอ่อนให้เขาเข้าบ้าน ไม่นึกเลยว่าของตายที่เคยคิดว่าไม่มีทางไปไหนได้ ที่ผ่านมาเขาคิดว่าเธอรักและขาดเขาไม่ได้ พอเธอตัดใจคนที่จะตายกลับเป็นเขาไม่ใช่เธอ
"รุจจะไปไหน! กลับมาคุยกันก่อน ฉันไม่ให้คุณไปไหนทั้งนั้น รุจ! รุจ!” วีนัสร้องเรียกเมื่ออริรุจเดินหนี อนิรุจหัวเสียวีนัสคงไม่รู้ว่านี่คือสิ่งที่เขาเกลียดมากที่สุด
ความงี่เง่าและพูดจาไม่รู้เรื่อง ที่เขาหย่ากับตวงรักก็เพราะเหตุผลนี้ แต่วีนัสก็ยังทำ
