บทที่ 9 ตอนที่9.ความรู้สึกดี ๆ
ตวงรักมาที่รถหญิงสาวเปิดประตูแล้วนั่งอยู่อย่างนั้น ก่อนจะฟุบหน้าลงกับพวงมาลัย อนิรุจมาวนเวียนอยู่ใกล้ ๆ อย่างนี้ไม่เป็นผลดีกับหัวใจของเธอเลย ถึงแม้จะบอกว่าเกลียดเขาแต่ลึก ๆ ในใจก็ยังคิดถึงเขาอยู่ แต่ความเจ็บปวดที่ได้รับจากการกระทำของเขา ทำให้เธอหวาดกลัวและไม่กล้าอภัยให้เขา สิ่งที่อนิรุจทำไว้คำว่าเพื่อนก็มากเกินไป
“อย่าอ่อนแอสิตวงรัก เธอเข้มแข็งได้มากกว่านี้ไม่ใช่เหรอ” เมื่อเดินหน้าแล้วจะไม่ถอยหลังกลับไปอีก
ต่อให้อนิรุจมาตายตรงหน้าเธอก็จะไม่มีวันใจอ่อนให้เขา ถึงแม้จะบอกตัวเองอย่างนั้น แต่ก็ยังเจ็บทุกครั้งที่เห็นหน้าเขา
“อย่าใจอ่อนให้เขานะตวงรัก จำวันที่เขาทำร้ายแกไว้ให้ขึ้นใจ” นอกจากอนิรุจจะหมดรักเธอแล้ว เขายังควงวีนัสออกหน้าออกตา และที่สำคัญคนที่บ้านของเขาก็เห็นดีเห็นงามไปด้วย เธอไม่อยากเชื่อเลยว่าแม่และพี่ ๆ ของเขาจะเป็นคนแบบนั้น เธอเคยปรึกษาแม่ของเขาถึงสาเหตุที่ทะเลาะกัน นอกจากแม่จะไม่เห็นใจเธอแล้ว ยังบอกให้เธอปรับปรุงตัว และเปิดใจให้กว้าง ทำเหมือนกับว่าเรื่องที่ลูกชายไม่ซื่อสัตย์เป็นเรื่องปรกติ โชคดีแล้วที่ตัดสินใจหย่า ไม่อย่างนั้นเธอก็ไม่รู้ว่าจะต้องเจ็บปวดไปอีกนานแค่ไหน
“แม่ไม่ได้ใจร้ายใช่ไหมคะ” ลูบมือลงบนท้อง
เมื่อพูดประโยคนี้ออกมา เธอพยายามแล้วพยายามรักษาครอบครัวเอาไว้จนลืมศักดิ์ศรีของตัวเอง อะไรก็ตามที่ต้องพยายามอยู่คนเดียว ผลที่ออกมาก็ไม่สวยงาม นอกจาก
อนิรุจจะไม่เห็นคุณค่า เขายังทำร้ายจิตใจเธอหนักขึ้น
“อย่าโกรธแม่นะคะ คนดี” ถึงจะไม่มีพ่อแต่เธอเชื่อว่าสามารถเป็นทั้งพ่อและแม่ที่ดีให้ลูกได้
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะกระจกรถปลุกตวงรักออกจากภวังค์ความคิดที่กำลังเตลิดไปไกล แล้วก็ต้องตกใจ เมื่อเห็นหน้าคนเคาะ ภัสกรยืนอยู่ตรงนั้น สายตาที่มองมาที่เธอมีความห่วงใยอยู่ในนั้น หญิงสาวปาดน้ำตาออกจากหน้าก่อนจะเปิดประตูรถ แล้วยิ้มให้เขา
“บอส...”
“เป็นอะไรหรือเปล่า ผมเห็นคุณนั่งอยู่ในรถนานแล้ว เครื่องยนต์ก็ไม่ติดผมเลยมาดู” คำว่านานแล้วที่ได้ยินทำให้หัวคิ้วของตวงรักย่นเข้าหากัน แสดงว่าภัสกร มองเธอนานแล้วอย่างนั้นเหรอ ภัสกรยกมือลูบต้นคอ
เมื่อถูกจับได้ หลังจากที่ไปเพราะอนิรุจไล่เขาไม่ได้ไปไหนไกลเลย ยืนมองหญิงสาวมาจากอีกฟากของถนน ความห่วงใยทำให้เขาเดินกลับมาเมื่อเห็นเธอนั่งอยู่ในรถนานเกินไป
“ผมเป็นห่วงนะครับ”
“พอดีฉันหามือถือไม่เจอน่ะค่ะ” ตวงรักบอกกับชายหนุ่มถึงสาเหตุที่เธอนั่งในรถนานเกินไป ภัสกรพยักหน้าให้หญิงสาวคราบน้ำตาที่เปื้อนอยู่บนใบหน้าตวงรักคงคิดว่าโกหกเขาได้สินะ
“เจอยังครับ ถ้ายังผมโทรเข้าเครื่องให้นะครับ”
พูดพร้อมกับหยิบมือถือขึ้นมาอย่างคนรู้ทัน มองด้วยสายตาจับผิด ก่อนจะกดโทรออก ตวงรักกลืนน้ำลายลงคอเมื่อเห็นสายตาของเขา หญิงสาวหันไปยังเบาะด้านข้างที่มือถือเธอแผดเสียงอยู่ตรงนั้นแล้วหยิบให้เขาดู
“อยู่นี่เองหาตั้งนาน”
“เจอแล้วก็ดีครับ”
“ขอบคุณค่ะบอส ขอตัวนะคะ” พูดจบตวงรักก็ปิดประตู แล้วขับรถออกไป ภัสกรยิ้มกับตัวเอง แล้วมองกำแพงที่ตวงรักสร้างขึ้น เธอรู้ว่าเขาคิดกับเธอมากกว่าเจ้านายลูกน้อง แต่ตวงรักก็ไม่เคยมองเขาเลยนอกจากจะไม่มองแล้ว ยังสร้างกำแพงขึ้นมา ทำเหมือนกับว่าอยู่
คนละโลกกับเขา คิดแล้วก็ตลกตัวเองที่ยังไม่ยอมถอดใจ เขารู้สึกดีกับเธอมานานแล้ว แต่ตวงรักกลับไม่เคยมองเห็น เขาดีใจที่รู้ว่าเธอหย่า ถึงจะมีลูกติดท้องก็ไม่ใช่ปัญหา
“คุณวิกรม พรุ่งนี้จัดรถรับส่งให้คุณตวงรัก
ด้วยนะ”
“ใช่ท้องเธอใหญ่มากแล้วผมไม่อยากให้เธอ
ขับรถอีก” สั่งเลขาเมื่อนึกอะไรได้บางอย่าง ท้องของตวงรักใหญ่ขึ้นมาก คงไม่ดีแน่ถ้าต้องขับรถมาทำงานเอง
ยิ้มกับตัวเองเมื่อสั่งงานเลขาเสร็จ แค่นี้ก็ดีแล้วคอยดูแลเธออยู่ห่าง ๆ นอกจากดูแลความปลอดภัยให้เธอแล้ว วิธีนี้ยังกันอนิรุจออกจากเธอได้อีกด้วย
วีนัสกำมือเข้าหากัน เมื่อเห็นรถของอนิรุจขับผ่านหน้าไป เธอขับรถตามเขามาจนรู้ว่าอนิรุจมาเฝ้าตามง้อตวงรักทุกวัน
“รอดไปนะนางตวง!” เธอตั้งใจเข้าไปหาตวงรักเพื่อขอเคลียร์เรื่องอนิรุจ แต่ผู้ชายคนนั้นดันเข้ามาขัดจังหวะ ทำให้เธอไม่ได้คุยกับตวงรัก พรุ่งนี้เธอจะมาอีก จะมาจนกว่าจะตกลงกันได้ว่า เมื่อไรตวงรักจะเลิกยุ่งกับอนิรุจเสียที
