บทที่ 116

สายตาผมจับจ้องอยู่ที่ร่างของแอลล์ซึ่งกำลังเดินจากไป ความรู้สึกเจ็บแปลบปวดร้าวแล่นเข้ามาในอกยามที่เธอเดินลับไปโดยไม่หันกลับมามอง

ดวงตาสีอำพันของผมสว่างวาบเป็นประกายสีทองอันคุ้นเคย หมาป่าในกายผมเริ่มกระสับกระส่ายอยู่ใต้ผิวหนัง ทุกสัญชาตญาณในตัวผมกรีดร้องให้ออกตามเธอไป ดึงเธอกลับมาสู่อ้อมแขนของผม... ท...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ