บทที่ 117

ความทรงจำของแบรด

มิร่า คอลลินส์นั้นสวยสะกด สวยจนลืมหายใจ ความงามของเธอเป็นที่เลื่องลือในหมู่ฝูงฟรอสต์คลอว์ เป็นความงามชนิดที่ทำให้เหล่าอัลฟ่าที่โตแล้วถึงกับพูดจาติดๆ ขัดๆ และหมาป่าชั้นรองต้องก้มหัวให้ด้วยความชื่นชม

ตอนผมอายุยี่สิบสอง เอลิซาเบธส่งผมไปที่ชายแดนแคนาดาเพื่อฝึกฝนกับฝูงฟรอสต์คลอว์ ไปเรี...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ