บทที่ 120

บริเวณบาร์ในวิลล่าของรอยนั้นเป็นภาพที่น่าตื่นตาตื่นใจ พนักงานที่เป็นมนุษย์เปิดขวดเบียร์นับไม่ถ้วนรอไว้แล้ว

ผมเอนหลังพิงโซฟาหนัง มองดูเลสเตอร์กับรอยแข่งกันดื่มด้วยความรู้สึกขบขันอยู่ห่างๆ อัลฟ่าทั้งสองต่างแผ่พลังอำนาจของตนออกมา ทำให้ทั่วทั้งห้องอบอวลไปด้วยฟีโรโมนที่ข่มกันไปมา แต่ใจของผมกลับล่องลอยไป...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ