บทที่ 148

มุมมองของแอล

ฉันโบกมือปัดๆ พยายามคลายความตึงเครียดที่จู่ๆ ก็เข้ามาปกคลุมห้องอาหารส่วนตัวแห่งนี้ ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลของทุกคนจ้องมองกลับมา และฉันก็ตระหนักว่าต้องอธิบายสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น

“ลูกเพิ่งจะถีบฉันน่ะค่ะ” ฉันพูดพร้อมรอยยิ้มบางๆ พลางลูบท้องเบาๆ “ขอโทษที่ทำให้ตกใจนะคะ”

ความโล่งอกที่ป...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ